Titel: Pupil (Talon-saga, #1)
Auteur: Julie Kagawa
Uitgeverij: Harper Collins
413 p.

“Lang geleden hebben de drakendoders van de Orde van St.-Joris de draken bijna uitgeroeid. Maar ze zijn er nog steeds, en hun aantal neemt zelfs toe onder de ijzeren heerschappij van Talon.

Ember en haar broer Dante zijn jonge draken die voor het eerst worden losgelaten in de mensenmaatschappij. Eén zomer lang mogen ze als gewone tieners van hun relatieve vrijheid genieten voor Talon beslist over hun toekomst. Broer en zus vermaken zich uitstekend met vrienden aan het strand, maar vooral de opstandige Ember wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Een van haar nieuwe vrienden is de knappe, serieuze Garret, van wie ze zeer menselijke kriebels in haar buik krijgt. Wat ze niet weet, is dat Garret is opgevoed met maar één doel: hij moet draken die zich verborgen houden tussen de mensen opsporen en vernietigen.”

Mijn mening:

Ik las eerder al een heel deel van Julie Kagawa’s boeken en begon dan ook met bepaalde verwachtingen aan het eerste deel uit deze nieuwe serie. Alleen … tja, de werkelijkheid bleek niet echt met die verwachtingen overeen te komen. Ik besef wel dat de wereld zoals wij hem kennen ook een rol speelde in de Iron Fey-serie, maar daar komt hij slechts heel miniem aan bod vermits we ons grotendeels in het fantasierijke Nimmernimmer bevinden met zijn bijzondere wezens. In de Blood of Eden-trilogie bleef er van de hedendaagse wereld niet veel meer over dan een geheel van ruïnes en overwoekerende wildernis waar gruwelijke creaturen in rondslopen. Heel het eerste gedeelte van Pupil bestaat voor het grootste deel uit: zon, zee, strand en … Oh ja, draken.

Dat eerste en grootste deel van het verhaal bevatte niet veel actie en spanning, maar was vrij rustig van opbouw en dat was dus niet waar ik op rekende. Ik hou immers van de manier waarop Julie Kagawa gruwelijke scènes omschrijft en er in slaagt om je haar iets wat duistere wereld perfect voor ogen te zien verschijnen. Nu zag ik vooral een zonnig strand, surfplanken én een smoothiebar.

Het duurde eventjes voor ik me had neergelegd bij het feit dat dit boek een heel andere sfeer uitstraalt. Ik merkte ook dat het verhaal best wel vlot weglas zodra je de tijd had om eens goed door te lezen. In het begin had ik die tijd immers niet en las ik telkens slechts enkele bladzijden waardoor het verhaal leek voort te kabbelen en zelfs een beetje langdradig leek.

Toch vond ik het boek uiteindelijk wel leuk. Na de uitgebreide introductie-ronde kwam er immers wel wat actie aan bod én deze schrijfster blijft nu eenmaal een erg aangename schrijfstijl hanteren. Dankzij de wisselende perspectieven volgen we zowel Ember als Garret, later in het verhaal wordt daar ook het perspectief van Riley aan toegevoegd.

Het verhaal vertoont vrij veel overeenkomsten met een ander Young Adult drakenboek dat ik enkele jaren geleden las. Die gelijkenissen zijn vrij opmerkelijk, maar waar ik me bij die andere serie een beetje ergerde aan de oppervlakkige uitwerking en de te eenvoudige schrijfstijl, bleef dat gevoel hier afwezig. ‘Pupil’ is niet het verhaal dat ik had verwacht, het nam me niet meteen mee op sleeptouw maar wist me wel te intrigeren én ook al is het het innerlijke dat telt … de cover-illustratie is prachtig.