Titel: Zin (Q-serie, I)
Auteur: Jackie Van Laren
Uitgeverij: Boekerij
340p. + preview

“Iedereen kent de schathemelrijke, razend aantrekkelijke Wessel Quist, bijnaam Q. Hij is een wereldberoemde trance-DJ, producer, en de oprichter van het Moonbeam-event: een internationaal openlucht dance-event bij volle maan waar alles en iedereen in zilver gehuld is. En ondanks zijn overvolle agenda slaagt Q er ook nog in er een woest liefdesleven op na te houden: hij is een beruchte player met een onnavolgbare seksdrive.

Nina de Wit solliciteert bij Q Productions op de vacature van personal assistant voor Q. Ze wil na haar hippieachtige, grenzeloze opvoeding niets liever dan een burgerlijke baan, huis en man. Maar Q, gedreven door iets onbespreekbaars uit zijn verleden, is allesbehalve burgerlijk.”

Mijn mening:

Onlangs kreeg ik onverwachts enkele boeken toegestuurd en ‘Zin’ van Jackie Van Laren was één van hen. Zowel het boek als de schrijfster kende ik nog niet, maar de cover maakte me al snel duidelijk wat ik kon verwachten. Niet zo zeer de illustratie (ik hou trouwens wel van die sobere zwart/witte tekening) maar wel de titel én ondertitel deden me vermoeden dat ‘Zin’ in het rijtje van boeken als de 50 Tinten-reeks, Crossfire – serie en Mijn man-trilogie zou passen.

Die veronderstelling werd ook snel bevestigd, al is dit boek geen vertaling maar een verhaal van Nederlandse bodem. Dit kwam voor mij als Belg wel erg naar voren. Sommige woorden en uitdrukkingen klonken me immers geheel onbekend in de oren. Het bleek geen rem te zetten op mijn leesplezier maar deed me wel af en toe de wenkbrauwen optrekken.

Wat me ook snel opviel is dat dit boek vrij stereotiep is voor zijn genre. Het lijkt wel alsof dit soort boeken net als RomCom-films een bepaalde formule volgt. Zo ontmoet een mooi én iets wat naief meisje een schatrijke en getormenteerde man met zowel een mysterieus verleden als een onvoorspelbaar karakter (in het geval van Q kan ik die best omschrijven als even wispelturig als een ongeleid projectiel). Beide personages worden (hoe kan het ook anders) meteen bij hun eerste ontmoeting stapelverliefd. Vervolgens moet dat meisje plots elk moment bereikbaar zijn (Iphone, Ultrabook, …), wordt ze naar haar werk gereden en krijgt ze naast een nieuwe naam meteen ook een heel andere garderobe.

Eigenlijk vind ik het gek dat ik kan wegduiken in een fantasyboek en de wereld die erin beschreven is erg geloofwaardig vind terwijl ik lijk te struikelen over twee mensen die in één oogopslag stapelverliefd worden (tot daar aan toe) en zodra ze samen zijn aan verstandsverbijstering lijden en daardoor steeds dingen doen waar ze normaal nog niet aan zouden denken. Om nog maar te zwijgen over de omschrijvingen van lichaamsgeuren waaruit blijkt dat een man kan ruiken naar een herfstige gebakje.

Weet je wat nog gekker is … Ondanks al die kritische opmerkingen heb ik dit boek met plezier gelezen. Ik hield van Nina die een radicaal alternatieve opvoeding kreeg en ondanks haar uitzonderlijke naam die anders doet vermoeden, eigenlijk heel down-to-earth is. Maar ook van Q, Bob, Taco, … Ook de verwijzingen naar films, muziek én boeken vond ik leuk. Dat dit verhaal zich afspeelt in de muziekindustrie is ook een pluspunt. Het maakt het toch net iets anders dan de eerdere boeken die ik in het erotische genre las.

Door de herkenbare formule die zo kenmerkend is voor dit genre weet je al wat je aan het einde te wachten staat. Dat einde is niet bepaald origineel te noemen maar toch slaagt Jackie Van Laren er in om me te doen uitkijken naar het volgende deel. Ik wil immers weten hoe het verder gaat met Nina en Q.

Ondanks de duidelijk herkenbare formule beviel dit boek me vrij goed. Verstand op nul, meeslepend en helemaal rielekst (zoals Nina’s ouders het zouden uitdrukken) … die omschrijving lijkt ‘Zin’ volgens mij perfect te omschrijven.