Titel: Vertrouwen (Wild, #1)
Auteur: Christina Lauren
Uitgeverij: Xander Uitgevers
373 p.

“Tijdens een onstuimig weekendje Las Vegas ontmoeten Mia Holland en haar twee beste vriendinnen drie sexy mannen. Terwijl de alcohol rijkelijk vloeit, sluiten de meiden een pact: ze geven alle drie het jawoord aan de drie onbekenden.

Na haar dronken Vegas-huwelijk neemt Mia het meest impulsieve besluit ooit: ze volgt de aantrekkelijke Ansel Guillaume naar Frankrijk. Het vooruitzicht van passionele nachten in de stad van de liefde klinkt haar verleidelijk in de oren.

Maar als hun tijdelijke avontuurtje plotseling omslaat in diepere gevoelens, komt Mia voor een lastige keuze te staan. Zal één nacht eindigen in eeuwige liefde?”

Mijn mening:

De term ‘onstuimig’ lijkt een licht understatement voor het weekendje in Las Vegas waarin Mia en haar vriendinnen hun afstuderen vieren. Ik betwijfel of je het echt een pact kan noemen, vermits geen van hen al te duidelijke herinneringen heeft aan de betreffende avond maar de volgende ochtend zijn ze wel alle drie getrouwd.

Mia gaat zelfs nog een stapje verder én besluit in een impulsieve beslissing – haar eerste eigen keuze in jaren – om naar Parijs te trekken, samen met de aantrekkelijke maar vrijwel onbekende Ansel Guillaume die ze nu haar echtgenoot mag noemen.

Parijs staat bekend als de stad der liefde, maar voor Mia is het vooral de stad waar ze zichzelf beter leert kennen, waar ze afstand neemt van haar overheersende, prestatiegerichte vader, waar ze de kans krijgt om haar echtgenoot in normale omstandigheden mee te maken, …

Ik hield van een heel deel zaken in dit boek. Van de humor bijvoorbeeld, die vooral naar voren kwam in de conversaties tussen beide hoofdpersonages, maar ook die van Mia en haar vriendinnen. Ik hield van het feit dat Mia geleidelijk aan in haar eentje op ontdekkignsreis ging in Parijs, dat ze al wandelend of met de metro (en dus niet in een limousine met privé-chauffeur) de stad leek te ontdekken én tegelijk ook zichzelf beter leerde kennen.

Dat de nadruk bij dit boek niet op de rijkdom ligt is ook een groot pluspunt. Ok, Ansel heeft naast een knap uiterlijk, een vlotte babbel én een charmant karakters ook een prachtig appartement én een goed betaalde job. Maar in tegenstelling tot de meeste mannelijke personages in dit genre is hij geen multi-miljonair die ver van de mensen lijkt af te staan. Ansel is echt het tegenovergestelde. Hij heeft veel meer weg van the boy nextdoor, heeft geen nukkig gedrag, is niet veeleisend en heeft alleen maar het beste voor met Mia.

Persoonlijk hou ik vooral van de combinatie humor en erotiek in de boeken van Christina Lauren. Er zitten voldoende pittige scènes in dit boek en die zijn vrij expliciet – maar niet zo grens-overschrijdend als de alom bekende Vijftig Tinten-reeks. Hierdoor zijn de boeken veel toegankelijker – je hoeft geen comfortzone te verlaten, je kan je gewoon laten meeslepen met het luchtige verhaal en de aangename personages.

Nog een pluspunt … ondanks dat de boeken van deze auteurs doorgaans in de vorm van een trilogie verschijnen, worden hun verhalen niet uitgesponnen. Ik vermoed alleszins dat net als bij de Stouter-reeks, in de komende boeken Mia’s vriendinnen de hoofdrol voor rekening mogen nemen. Niet dat ik het erg zou vinden om nog wat langer in het gezelschap van Ansel en Mia te vertoeven, maar toch … Ik vind het vaak jammer wanneer men een verhaal dat in één boek verteld kan worden over drie delen uitrekt. Zo lijkt het wel alsof je een oorspronkelijk aangenaam verhaal onrecht aandoet én dat gebeurd dus gelukkig niet bij de boeken van Christina Lauren.