Titel: De verre kust (De reiziger, #3)
Auteur: Diana Gabaldon
Uitgeverij: Boekerij
816 p.

“Als haar dochter Brianna volwassen is, besluit Claire voorgoed terug te keren naar het Schotland van de achttiende eeuw en naar haar geliefde. Maar kort na hun gepassioneerde hereniging worden Claire en James gedwongen tot een lange zeereis die een onverwachte wending neemt …”

Mijn mening:

Waar ik bij ‘Terugkeer naar Inverness‘ eventjes nodig had om helemaal terug in het verhaal te komen, was het bij ‘De verre kust’ net het tegenovergestelde. Het boek wist me meteen weer mee op sleeptouw te nemen en leek sneller op gang te komen dan zijn voorganger.

In het tweede deel uit deze Reiziger-serie lag de focus op een historische gebeurtenis, hierdoor wist je als lezer deels wat je kon verwachten. Deze opvolger heeft dat veel minder. Waargebeurde historische feiten spelen nog steeds een rol in het verhaal maar zijn minder prominent aanwezig. Waar ‘Terug naar Inverness’ wat weg had van een boeiende geschiedenisles was ‘De verre kust’ voor mij eerder een verhaal vol avontuur en romantiek dat zich in het verleden afspeelt.

Claire had nooit verwacht dat ze haar grote liefde in het verleden zou ontmoeten. Na hun scheiding twintig jaar geleden waren haar verwachtingen hem ooit nog eens te zien zelfs nog kleiner. Ze durfde zich geen beeld te vormen van een eventuele toekomst samen én nu ze na een derde tijdsprong haar droom werkelijkheid ziet worden … Tja, nu komt ze niet enkel opnieuw in het verleden terecht maar ook van de ene gevaarlijke situatie in de andere.

Een tijdsprong van 200 jaar vraagt uiteraard een hoge aanpassingsfactor – van een wereld vol gemakzuchtige snufjes naar een veel primitievere levenstijl waar alles veel trager verloopt. Die aanpassing lijkt echter een peulschil in vergelijking met de vele hindernissen en problemen die ze samen met Jamie moet overwinnen.

Het volume van dit boek doet misschien anders vermoeden, maar eigenlijk heeft dit verhaal een heel hoog tempo. Het ene avontuur volgt het andere op én net als Claire en Jamie krijg je als lezer amper de tijd om te bekomen vooraleer je voor de volgende verrassing komt te staan.

Dankzij de omschrijvende stijl die Diana Gabaldon hanteert en haar oog voor detail bezorgt dit boek je het gevoel dat je zelf een tijdreis ondergaat. De contrasten tussen verschillende tijdperken zijn opmerkelijk en de flashbacks die door het verhaal heen verweven zijn vullen geleidelijk aan de leemtes van de afgelopen twintig jaar op. Zo komen we te weten welke gebeurtenissen Claire en Jamie hebben gevormd tot de mensen die ze nu zijn. Beide zijn op twintig jaar tijd immers wel wat veranderd.

‘De verre kust’ heeft een hoog tempo en zit barstensvol avontuur, herenigingen met oude gezichten, ontmoetingen met nieuwe personages maar ook enkele bekende historische namen die meteen een belletje doen rinkelen. En ja hoor, het boek doet me nog steeds verlangen naar meer.