Ik ben iemand die steeds aan het piekeren is en zich altijd over van alles en nog wat schuldig voelt. Ja, ik weet dat dit een slechte en nutteloze gewoonte is, maar blijkbaar is ze ook erg hardnekkig. Zo vraag ik me af of ik wel vaak genoeg afstof/opneem/kuis/… en vervolgens ben ik er dan van overtuigd dat dit niet het geval is en ik dus een ‘slechte’ huisvrouw moet zijn. Belachelijk – geloof me ik besef dat het dom is om over zo’n zaken te piekeren. Maar toch leer ik het blijkbaar moeilijk af.

Er zijn echter uitzonderingen … De blogpost die eerder deze week verscheen rond ‘De geboden der boekenliefhebbers’ maakten dat misschien al wel duidelijk. Ik heb helemaal geen zin om me ook nog eens schuldig te voelen omwille van mijn favoriete boekgenres. Eigenlijk snap ik nog steeds niet goed waarom je zou neerkijken op een bepaald soort boeken. Iedereen haalt iets uit de boeken die hij of zij graag leest – voor de ene is dat ontspanning, voor de andere een vlucht uit de werkelijkheid. Sommige willen er iets door bijleren, anderen memoriseren bekende quotes en enkele mensen houden er net van om een boek aan een dissectie te onderwerpen en zich bij elke zin af te vragen wat de schrijver er mee zou hebben bedoeld, welke verwijzingen er in het verhaal zijn verweven, …

Ik denk dat ik ondertussen vrijwel elk genre heb uitgeprobeerd. Niet alles uiteraard maar wel voldoende om het te proeven, te verteren en vervolgens te besluiten of het al dan niet iets voor mij is. Zo las ik vroeger ‘zware’ literatuur – in die periode had ik daar blijkbaar ook echt iets aan. Maar de laatste jaren merk ik dat ik er geen behoefte aan heb. Dat betekent niet dat dit volgens mij plots slechte boeken zijn, absoluut NIET – alleen is het niet het boek dat ik uit vrije wil zou lezen.

Smaken verschillen – ik snap niet waarom dit een reden zou zijn om op iemand neer te kijken. ‘Pffft, wat kan je nu uit de boeken halen die jij leest?‘ of ‘Die hebben toch helemaal geen verhaal?’ of … Jawel hoor. Ik haal er wel degelijk iets uit. Mijn favoriete genres zorgen er voor dat ik eventjes stilte krijg in mijn hoofd. Dat ik me kan ontspannen, dat ik kan wegduiken in een fantasywereld en mee op avontuur kan gaan vanuit mijn comfortabele hoekje in de zetel. Ze zorgen voor herkenning en bevestiging. Ze maken me gelukkig en daar ga ik me dus helemaal niet schuldig over voelen. Het zal jullie dan ook niet verbazen dat ik geen fan ben van de term ‘Guilty Pleasures’. Het zijn gewoonweg boeken – stuk voor stuk – ongeacht het genre én de auteur.