Titel: Nagenoeg perfect                            (Rosemary Beach, #5)
Auteur: Abbi Glines
Uitgeverij: Karakter Uitgeverij
278 p.

“Het leven buiten de veilige omgeving van haar huis is een nieuwe ervaring voor Della Sloane. Haar geheimzinnige verleden is niet iets dat ze van plan is met iemand te delen. Ze zullen haar toch niet begrijpen.

Woods Kerrington is niet iemand die op kwetsbare vrouwen valt. Hij vindt dat allemaal te veel gedoe. En hij wil geen gedoe, maar hij wil lol hebben. En wanneer hij die mooie meid ziet die niet weet hoe ze benzine moet tanken, is dat precies wat hij in gedachten heeft, een spannende avond met haar.

Wat hij niet weet, is dat ze ontzettend kwetsbaar is …”

Mijn mening:

Della’s jeugd is niet bepaald als doorsnee te omschrijven. Waar andere kinderen naar het park gaan of met vriendjes afspreken speelde haar leven zich sinds haar geboorte binnenshuis af. Op sociaal vlak heeft Della hierdoor een heuse achterstand, ze heeft nog zoveel te ontdekken en op aanraden van haar vriendin doet ze dat ook. Ze stapt in de wagen en vertrekt op een roadtrip – alleen heeft ze geen flauw idee hoe ze die wagen opnieuw moet voltanken én dat is het moment waarop ze Woods Kerrington voor het eerst tegenkomt.

Hun ontmoeting duurt niet lang vermits Della op doorreis is, maar het lot zorgt ervoor dat ze elkaar vier maanden later opnieuw bij elkaar terechtkomen. Waar Della door haar uitzonderlijke voorgeschiedenis beschadigd is en uiterst kwetsbaar lijkt Woods leven voorbeeldig te verlopen. Alleen is het niet echt een leven … hij doet immers al zijn hele leven wat zijn ouders van hem verwachten. De laatste tijd begint hij zich echter steeds meer te ergeren aan hun instelling, hun prioriteiten en de plannen die ze hebben met ZIJN leven.

De opbouw van dit boek kwam in het begin vrij chaotisch op me over. De schrijfster leek met grote hinkstap-sprongen van het ene perspectief naar het andere over te springen en dat liep een beetje stroef. Gelukkig werd nadien wel een juist evenwicht gevonden waardoor de verschillende perspectieven een pluspunt werden. Op deze manier kunnen we immers zowel Della’s als Woods gedachten volgen – twee jongeren die hun leven niet door iemand anders willen laten bepalen en op zoek zijn naar een eigen invulling van hun heden en toekomst.

Vermits het verhaal zich opnieuw in Rosemary Beach afspeelt komen de personages uit de vorige boeken even langs. Ze gaan echter niet met de aandacht lopen en dat vond ik een pluspunt vermits ik na vier boeken met dezelfde hoofdpersonages echt wel even aan andere hoofdrolspelers toe was.

Een ander voordeel bij dit boek is dat Della en Woods minder wispelturig zijn. Persoonlijk werd ik een beetje gek van het continue ‘Ik zie je graag’ en dan twee pagina’s later ‘Maar, ik kan echt niet bij je blijven’. Della’s gebrek aan zelfvertrouwen en haar angsten komen geloofwaardiger over. Al komt de jonge leeftijd en de gebeurtenissen waarmee ze te kampen krijgen bij mij nog steeds over als een vreemde combinatie.

‘Nagenoeg perfect’ is ontspannend én vermakelijk leesvoer met pittige scènes en een hoge mate van directheid. Waarschijnlijk ben ik iets te rationeel en moet ik het nadenken uitschakelen tijdens het lezen, maar sommige uitspraken en gebeurtenissen in dit boek riepen wel een aantal bedenkingen bij me op.