Titel: Maak me gek!
Auteur: Matthew Quick
Uitgeverij: Xander Uitgevers
283 p.

“Het leven gaat niet altijd volgens plan …

Pat is net ontslagen uit de psychiatrische inrichting en trekt bij zijn ouders in. Hij is alles kwijtgeraakt: zijn huis, zijn baan en zijn vrouw. En toch is hij vastberaden positief te blijven en zijn vrouw Nikki terug te winnen.

Als Pat de raadselachtige Tiffany ontmoet, wordt zijn leven opnieuw overhoop gegooid. Tiffany wil hem helpen Nikki terug te krijgen, maar alleen als Pat iets voor haar doet. Hun deal pakt echter niet helemaal uit zoals gepland …”

Mijn mening:

Men beweert soms dat men mensen in twee groepen kan indelen. De ene helft denkt dat een glas half vol is, de andere beschouwt het glas als half leeg. Pat denkt er anders over. Volgens hem is datzelfde glas goed gevuld mét plaats voor meer. Deze omschrijving drukt waarschijnlijk het beste uit met wat voor ingesteldheid dit hoofdpersonage door het leven gaat.

Hij gaat steeds op zoek naar een pluspunt, ziet alles zo rooskleurig mogelijk in én misschien wel het belangrijkste … hij verliest nooit de hoop. Misschien maar goed ook, vermits die positieve instelling hem op de been houdt wanneer hij ontzettend diep in de put zit. Zelfs wanneer hij na zijn ontslag uit de psychiatrische instelling waar hij jarenlang verbleef, terug bij zijn ouders moet intrekken vermits hij niets meer heeft. Geen huis, geen werk, geen echtgenote.

Hij is echter vastberaden van plan om deze alleentijd te gebruiken om zichzelf te verbeteren zodat hij een goede man kan zijn voor zijn vrouw Nikki. Alleen lijkt zoals wel vaker het geval is, niet alles te verlopen zoals hij het in gedachte had …

Maak me gek! is een boek met inhoud. Ondanks het feit dat Pat’s verhaal niet rooskleurig is voelt het boek geen moment zwaarmoedig aan. De vrij eenvoudige én nuchtere schrijfstijl van Matthew Quick sluit perfect aan bij zijn sympathieke en geloofwaardige hoofdpersonage.

De evolutie verhaal van het verhaal loopt samen met Pat’s persoonlijke ontwikkeling en de herinneringen die na een jarenlange verbanning stilletjes aan terug bij hem naar boven komen. Terwijl hij terug thuiskomt en zich opnieuw een weg in het dagelijkse leven zoekt, lijken de meeste mensen in zijn buurt op eierschalen te lopen en continu te letten op wat ze wel/niet kunnen zeggen. Ze hebben ongetwijfeld het beste met hem voor, maar gaan er niet allemaal even goed mee om. Zo praten veel van hen langs hem heen, of nog erger – in zijn plaats. Gelukkig zijn er ook zijn vriend Ronnie en broer Jake die door de gekte heen zien en Pat nog steeds gewoon aanspreken.

Via Ronnie leert hij ook Tiffany kennen. Een vrouw die net als hij met de nodige tegenslag te kampen heeft. Elk gaan ze hun problemen te lijf, al doen ze dat allebei op een heel andere manier.
Door die verschillen onderscheiden ze zich van elkaar, maar tegelijkertijd begrijpen ze elkaar beter dan hun familieleden. Sommige dingen kan je nu eenmaal pas begrijpen zodra je ze zelf meemaakt.

Ik hield bij dit boek het meeste van Pat’s optimisme. Van de manier waarop hij zelfs wanneer alles tegenzit, toch nog steeds de zon ziet die zich achter de wolken verschuilt. Ook de hoge mate van eerlijkheid, zowel wat gevoelens betreft, als het gedrag van de personages en hun onderlinge conversaties zijn een groot pluspunt in dit vlot lezende verhaal dat zowel grappig als ontroerend is en de nadruk legt op het belang van een positieve instelling en hoop.