Titel: Ik ben de nacht
Auteur: Ethan Cross
Uitgeverij: Boekerij
435 p.

“Wil je met me spelen? Wie wint, blijft leven …

Mijn naam is Francis Ackerman Jr. Ik ben wat men wel een seriemoordenaar noemt. Al mijn slachtoffers krijgen een eerlijke kans, ik moord heus niet zomaar. Want ik speel met ze. Wie wint, blijft leven. Ik heb nog nooit verloren. De meeste mensen zullen van mij gruwen. Sommigen zullen mij aanbidden. Zij zijn net als ik. Maar iedereen zal zich mij herinneren.

Mijn naam is Francis Ackerman Jr. Ik ben de nacht, en ik wil een spel met je spelen.”

Mijn mening:

Francis Ackerman Jr. is geen seriemoordenaar met Robin Hood-allures. Hij gaat niet bewust op zoek naar mensen die het verdienen om te sterven. Hij maakt geen onderscheid tussen zijn doelwitten. Volgens hem heeft iedereen die gelegenheid verdiend, zowel man als vrouw, arm als rijk, …

Als hij eenmaal een keuze heeft gemaakt stelt hij zijn slachtoffers voor onmogelijke keuzes en speelt met hun verstand, … Hij lijkt nog het meeste plezier te beleven aan het breken van hun geest vooral hij hun lichaam vernield. Bovendien is hij erg creatief in de uitvoering van zijn misdaden. Ik ben er van overtuigd dat ik na het lezen van dit boek zodra iemand de vraag ‘Wil je een spelletje doen?’ stelt niet meteen aan Rummikub of Monopoly zal denken.

Wat zorgt er voor dat iemand deze weg op gaat? wat maakt iemand een seriemoordenaar? Is het een moeilijke jeugd, een kronkel in de hersenen, …?  Deze vraag stelt men zich al lang én sommige mensen gaan wel erg ver om een antwoord op hun vragen te krijgen. Ackerman is echter niet iemand die je makkelijk in een vakje kan indelen: hij gaat zowel georganiseerd als impulsief te werk. Eén ding is echter overduidelijk: hij kan het moorden niet missen. Hij lijkt het als zijn levensdoel te zien om datgene te doen wat men van een seriemoordenaar verwacht. Om zijn doel te verwezenlijken én jammer genoeg blinkt hij ontzettend uit in zijn levenswerk.

De donkere omslag past ook perfect bij deze Ackerman Jr. Hij staat immers symbool voor de duisternis, zijn gezicht is gekend én wordt onlosmakelijk aan gruwelheden gelinkt. Ackerman’s ogen kunnen zijn duistere verlangens niet verbergen. Wanneer Francis Ackerman zijn doel in het visier neemt, daalt de duisternis over het dorpje Asherton heen en is niemand meer veilig …

‘Ik ben de nacht’ komt heel snel op gang. De auteur wist me vrijwel meteen mee op sleeptouw te nemen in dit boek dat mede door de wisselende perspectieven én korte hoofdstukken een erg hoog tempo volgt. Een duistere sfeer die perfect bij het verhaal aansluit is doorheen het verhaal verweven en doet de spanning alleen maar toenemen. Terwijl de verhaallijn steeds verder evolueert lijken de slachtoffers als domino-blokjes om te vallen. Het zijn echter de interessante hoofdpersonages die het grootste pluspunt van dit boek zijn.

Het boek doet je sommige zaken in vraag stellen én dat is naar mijn mening sowieso een bijkomend voordeel. De plottwist aan het einde vond ik zeker ook een pluspunt. Ik had de hele tijd het gevoel dat er iets niet klopte én vond het heel leuk dat dit gevoel bleef aanslepen terwijl ik doorgaans al veel te snel doorheb wat er aan de hand is.