Titel: Geboorterecht
Auteur: Nora Roberts
Uitgeverij: Boekerij
524 p.

“Op een bouwplaats in het kleine stadje Woodsboro worden vijfduizend jaar oude menselijke resten gevonden. De hulp van forensisch archeologe Callie Dunbrook wordt ingeroepen. Zij ontdekt onder de bouwplaats – tot grote woede van de project-ontwikkelaar – de resten van een oude nederzetting uit de steentijd. Callie verheugt zich op de opgraving, ook al moet ze daarvoor samenwerken met haar (aantrekkelijke) ex-man Jake.

Maar dan wordt de eigenaar van de bouwgrond vermoord. Bovendien belt er een succesvolle zakenvrouw op die Callie op televisie zag en claimt dat de archeologe haar als baby verdwenen dochter is. Maar Callie is niet geadopteerd … of toch? Ze gaat graven op de bouwplaats en in haar verleden. Dat blijkt veel gevaarlijker te zijn dan ze dacht …”

Mijn mening:

Ik verbaas me er nog steeds over dat ik deze schrijfster pas zo laat heb ontdekt. Sinds dat eerste boek dat ik van haar las heeft ze er een fan bij. Eéntje te midden van velen, want het 200-tal boeken dat Nora Roberts schreef, passeerde al zo’n 450 MILJOEN keer over de toonbank.

Wat haar boeken nu juist zo geweldig maakt? Net als bij de vorige boeken die ik van haar las, steunt ook ‘Geboorterecht’ op realistische personages. Nora Roberts weet haar karakters steeds perfect uit te werken, zodat ze niet enkel geloofwaardig overkomen, maar ook in recordtempo de lezer voor zich weten te winnen. Het zijn net hun imperfecties die er voor zorgen dat je je met hen kan identificeren. Ook de dynamiek tussen deze personages is een groot pluspunt in haar verhalen. Zo lijken Jake & Callie gezien het aantal keren dat ze tegen elkaar opbotsen wel tegenpolen te zijn, maar tegelijkertijd vullen ze elkaar naadloos aan.

Beide lijken de andere perfect te kennen – van voorkeuren tot zwakheden, ze voelen foutloos aan wat de andere nodig heeft, zelfs al lijken die behoeften voor buitenstaanders soms wat vreemd. Ik vind het altijd knap hoe Nora Roberts er in slaagt om een relatie tot stand te laten komen in het midden van een chaos aan gebeurtenissen en die ontwikkeling toch realistisch te laten verlopen.

Zoals we het van haar gewoon zijn is Nora Roberts’ schrijfstijl vlot en slaagt ze er zonder probleem in om de lezer van begin tot einde te boeien. Ik zou het boek eerder als meeslepend omschrijven dan spannend. Natuurlijk zit er een degelijke portie spanning verwerkt in ‘Geboorterecht’. Het is echter het geheel van de voor haar kenmerkende vlotte schrijfstijl, de realistische personages met herkenbare karaktertrekken, het tegengewicht van zowel humor als ontroering én de intriges die er voor zorgden dat ik dit verhaal – dat een blik toont op het soms hartverscheurende verhaal dat achter één van de vele vermist posters schuil gaat – in één ruk wilde uitlezen.