Ik weet niet hoe jullie al die blog-inspiratie proberen te bundelen. Zelf hou ik ze bij in een document, gesorteerd in enkele berichten, terugkerende rubrieken, lijstjes en tags. Een tijdje geleden … Ok, LANG geleden kwam ik deze Undercover Tag op Craving Pages tegen en belandde hij in dit bestand. Alleen kwamen er telkens nieuwe ideetjes tussen die onbeschaamd voorstaken op de planning. Niet mooi natuurlijk, dus besloot ik nu het er uiteindelijk wel van komt om deze tag uit te werken, om rekening te houden met de opgelopen rente én per soort niet drie maar VIJF boeken te selecteren.
Bij deze Undercover Tag is het immers de bedoeling dat de regels verbroken worden. Meerbepaald die ene bekende regel die zegt dat je een boek niet mag beoordelen op zijn cover alleen. Op die manier zou je immers een prachtig verhaal kunnen mislopen enkel en alleen omdat het in een lelijk jasje is gehuld.
Dit keer mag dat dus wel vermits het bij deze tag net de bedoeling is om drie (nu dus vijf!) van je favoriete covers en drie (opnieuw vijf!) van je minst favoriete covers in de spotlight te zetten en uit te leggen wat je er wel of niet mooi aan vind.
Minst favoriete covers:
Marionet – Patrick Redmond
Eigenlijk spreken de covers van alle vijf deze boeken voor zich. Jullie zullen je waarschijnlijk niet afvragen waarom ze hier een plaatsje verdienen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dit boek nog steeds niet gelezen heb, ook al staat het reeds enkele jaren in de kast. Toen het kocht las ik het ene spannende boek na het andere. Maar geef toe … een boek met een prominent geplaatste asbak heeft nu niet bepaald een uitnodigend effect. Toch?
Prijs van de waarheid – Tess Gerritsen
Dit was een van de eerste boeken die ik mocht recenseren. Nu weten jullie waarschijnlijk wel dat paars mijn lievelingskleur. Bovendien zijn er verschillende boeken die ik net mooi vind door hun eenvoudige illustraties. En ja ik weet dat die boek sober is én dat er paars in voorkomt … maar alweer spreekt deze cover me echt niet aan.
Een jongen – Nick Hornby
Dat telt dus ook voor deze vrij oude editie van ‘Een jongen’. Het lijkt wel een grap, gewoon een oude foto uit het misschien wel persoonlijke archief van de omslagontwerper die dan vervolgens de cover van dit boek moet voorstellen. Niet echt een omslag waar je veel eer mee kan opstrijken.
Een kern van leugens – Iris Johansen
Alweer een boek uit mijn thriller-periode. Ik nam hem dus voor alle duidelijkheid mee na een bezoekje aan de kringloopwinkel omdat ik wist dat de boeken van Iris Johansen goed zijn. Mocht ik dat niet geweten hebben dan had deze cover me zeker niet kunnen overtuigen. Nu ben ik sowieso geen grote fan van foto’s als coveromslag, maar dit wazige exemplaar zorgt er zelfs voor dat de persoon in kwestie veel weg heeft van een demon met zwarte ogen en een fopspeen?
De gelijkenis – Tara French
Dit laatste boek is zo saai. Een eentonige kleur, geen opvallende details, … Zo sober moet het nu ook weer niet. Het motiveert me alleszins niet om dit meer dan 500p. tellende boek uit de kast te nemen. Behalve dan voor deze tag uiteraard.
Favoriete covers:
Allerzielen – Deborah Harkness
Jullie hadden waarschijnlijk verwacht dat ik hier voor het tweede deel uit deze reeks zou kiezen. ‘Schaduw van de nacht’ is immers in een geheel paarse cover gehuld. Dit eerste boek vind ik echter minstens even knap. De kleurencombinatie, de vele details die perfect bij het verhaal passen, … Ik vind dit boek een beetje weg hebben van een grimoire en verwacht bij het openen van het boek een bijzonder verhaal te ontdekken. Gelukkig maakte Deborah Harkness die verwachting ook werkelijkheid.
Half Zwart – Sally Green
Ik zei al eerder dat ik vrij veel van eenvoudige covers hou. Niet van elk sober ontwerp, maar ‘Half Zwart’ van Sally Green is er zeker één van. Ik vind het knap dat bij het ontwerp langs de achterzijde dezelfde kleuren zijn gebruikt, maar dan in een andere verhouding. Op die manier past ook deze cover perfect bij het verhaal. De cover van het tweede deel in deze reeks is misschien zelfs nog knapper.
Het Rosie Effect – Graeme Simsion
Eigenlijk vind ik de omslag-illustratie van Het Rosie Project nog mooier dan die van dit vervolg. Dat boek is momenteel echter uitgeleend, dus werd ‘Het Rosie Effect’ een knappe opvolger. Het begint wel een beetje op te vallen dat mijn favoriete covers telkens perfect bij het verhaal lijken te passen. Dit eenvoudige en strakke ontwerp past immers uitstekend bij de rechtlijnige manier van denken die het hoofdpersonage Don Tilman hanteert.
Schim en Schaduw – Leigh Bardugo
Dat de boeken die worden uitgegeven bij Blossom Books vaak een prachtige omslag hebben is ondertussen vrij bekend. Deze Grisha-serie is toch wel mijn favoriet. Opnieuw een vrij sobere illustratie, maar dan wel een die perfect bij het verhaal past, de sfeer goed weet weer te geven én een uitnodigend effect heeft. Je zou alleszins veel moeite moeten doen om aan deze knappe boeken te kunnen weerstaan.
Alice in Wonderland – Lewis Carroll
Ik weet dat ik bij dit soort vragen vaak in herhaling val. Deze boeken komen dan ook vaak aan bod wanneer het over mooie illustraties gaat, maar ze zijn dan ook niet voor niets mijn favorieten geworden. Om één van deze vijf boeken te vervangen zullen illustrators hun uiterste best moeten doen. Zeker bij dit exemplaar waarbij alles lijkt te kloppen. De illustraties van Floor Rieder vormen immers een perfect geheel. Van de omslag-illustraties tot de vele tekeningen die in het boek aan bod komen. Door het beperkt aantal kleuren zijn de prenten nooit te druk, ze zijn speels, toepasselijk, … Eigenlijk zijn het stuk voor stuk kleine kunstwerkjes.
Zelf als roker is de cover van Marionet een no-go, niet aantrekkelijk.
De cover van Allerzielen is echter fantastisch. Mooie kleuren zeg!
Die cover van allerzielen. 😮 wauw
Dit is wel een leuke tag! Sommige covers kan ik echt niet uitstaan – die zijn zo lelijk ._. Ik snap dat niet, haha
Die omslag van Alice in Wonderland is inderdaad prachtig. Which reminds me, dat ik ‘m nog steeds moet aanschaffen…
Ik vermoed dat die knappe cover hier nog wel enkele keren zal passeren. Je gaat waarschijnlijk gewoon niet de kans krijgen om hem te vergeten. 🙂