Titel: Me and my shadow (Silver Dragons, #3)
Auteur: Katie MacAlister
Uitgeverij: Hodder & Stoughton
330 p.
“May Northcott is feeling the heat. Her demon boss has moved in and is making life hell. Her scorching hot dragon lover seems to thing everything can be solved with a fiery kiss. Worse still, she’s being shadowed by her disty twin sister – a naiad who simple can’t seem to stay out of trouble.
The arrival of a nearly-dead man on May’s doorstep could be the final spark that sets light to their tinder-box world.
And with dragon war imminent, it’s looking increasingly like it will be up to May (and her watery shadow) to stop it before the fire consumes them all …”
Mijn mening:
Toen ik dit boek samen met het eerste deel uit deze reeks tegenkwam op het Boekenfestijn kocht ik het op goed geluk. Nu ja, niet helemaal de omschrijving sprak me aan én de “Buffy … pleasantly crossed with Bridget Jones”-quote uit een recensie trok me vervolgens over de streep. Het bleef echter wel een gok. Gelukkig viel het eerste boek uit de Silver Dragons-serie erg goed mee. Al gauw bestelde ik het tweede deel zodat ik verder kon lezen in May’s avonturen.
Ik was dan ook erg nieuwsgierig naar dit afsluitende deel. Alleen weet ik niet goed wat ik ervan moet denken nu ik het uit heb. Als Doppelganger heeft May Northcott meer straffe trucjes in haar arsenaal dan McGuyver in zijn zwitsers zakmes. Al een geluk want dat voltallige arsenaal moet ze meer dan één keer aanspreken om zich uit de nesten te kunnen werken.
Magoth is immers nog steeds zijn irritante zelf en lijkt als een schaduw aan May gekluisterd te zijn. Een verschrikkelijk irritante schaduw, zeker nu hij bij May & Gabriël is in getrokken en ze 24u per dag met hem is opgezadeld. Daarnaast vertoeft ze ook regelmatig in het gezelschap van Jim, de uiterst mondige demon in hondenvorm heeft nog steeds geen censuur-knop en spuit dan ook ononderbroken zijn commentaar in het wilde weg. En dan nog haar tweelingzus Cyrene, die door de afwezigheid van gezond verstand steeds opnieuw in de problemen belandt.
Die drie personen zijn dan nog niet eens haar echte vijanden, al lijkt hun gedrag dat wel te doen vermoeden. Er zijn echter genoeg wezens die het op May gemunt hebben en alsof haar unieke bestaan als Doppelganger nog niet voldoende was, krijgt ze ook nog eens met extra gaven te kampen. Een macht die een eigen wil lijkt te hebben en zich niet wil laten beheersen.
Ook in dit derde boek zijn er voldoende grappige situaties en gesprekken. Het verhaal loopt vlot, maar ik had toch het gevoel dat het allemaal iets te veel werd uitgesponnen. Bovendien ben ik niet zo gelukkig met het einde. Ik rekende immers op een mooie afronding en ook al werden er een aantal zaken afgehandeld, toch had ik niet dat gevoel. In plaats van May & Gabriël’s verhaal mooi af te sluiten is het duidelijk dat die laatste pagina je moet overtuigen om ook de volgende draken-reeks te lezen én dat stoorde me dus wel een beetje.