Titel: Jared (De broers MacKade #2)
Auteur: Nora Roberts
Uitgeverij: Harlequin
252 p.

“Hoewel iedereen beweerde dat er nooit iets van hem terecht zou komen, heeft Jared het tot advocaat geschopt, met een bloeiende praktijk. Er zijn echter dagen die hij maar liever zou overslaan. Zo’n dag is het nu net als hij Savannah Morgenstar, de vrouw die zijn broer ‘de godin’ noemt, een boodschap moet brengne waarvoor ze hem allesbehalve dankbaar zal zijn. Maar hij heeft wel voor hetere vuren gestaan. Althans, dat denkt hij – todat hij oog in oog met haar staat …”

Mijn mening:

Dit tweede boek in deze De broers MacKade-serie speelt zich op dezelfde locatie af. We bevinden ons dus opnieuw in Antietam, maar volgen dit keer uiteraard wel andere hoofdpersonages. Toch is het een groot voordeel bij dit soort boeken dat je bekende gezichten opnieuw ziet verschijnen. Op die manier voel je je precies sneller thuis op deze plek.

Naast hun naam én knappe uiterlijk hebben de MacKade broers nog iets anders gemeenschappelijk. Men dacht immers dat er van geen van hen iets terecht zou komen, maar ook Jared heeft net als zijn broer Rafe het tegendeel bewezen.

Zijn leven ziet er nu dan ook helemaal anders uit als tijdens zijn wilde jeugdjaren. Hij rondde zijn studies af en werkt nu als advocaat. Een job die perfect bij hem lijkt te passen vermits hij niet tegen onrecht kan en opkomt voor zwakkeren. Zijn sterke karakter helpt hem bovendien om zijn boodschap duidelijk over te brengen wanneer hij zijn dossiers bij het gerecht voorbrengt.

Jared leek zijn wilde jeugd volledig achter zich te willen laten door de afgelopen jaren steeds berisploze keuzes te maken. Zo viel hij steeds op kalme, gereserveerde vrouwen. Een keuze die hem uiteindelijk niets meer op leverde dan een emotieloos huwelijk en een rationele afstandelijke scheiding.

Dan ontmoet hij Savannah, de nieuwe bewoonster van Antietam die alles behalve koel is. Deze alleenstaande jonge moeder heeft een vurig karakter. Ze heeft geen schrik om van zich af te bijten en zal zeker niet met zich laten sollen. Haar creativiteit kan ze kwijt in haar werk als illustratrice van kinderverhalen. Het huisje aan het bos waar ze samen met haar zoontje woont ziet eruit alsof het uit één van die sprookjes komt. Deze idyllische locatie zorgt er meteen ook voor dat ze de nieuwe buurvrouw van de MacKade broers wordt.

Savannah lijkt in niets op Jared’s vorige vriendinnen. Afstand bewaren lijkt dan ook een verstandige keuze te zijn, maar het lijkt erop dat Jared geen zin heeft om nog langer naar zijn verstand te luisteren.

Na Rafe’s verhaal lijk je als lezer perfect te kunnen voorspellen wat je te wachten staat. Toch zorgen de stommiteiten en misverstanden tussen beide botsende én koppige karakters voor onspannend vertier. Ik hou van haar vlotte schrijfstijl en haar mooie omschrijvingen zoals bijvoorbeeld deze quote …

” Als je te ver in de toekomst kijkt struikel je over het heden”

Maar ook van het gekibbel tussen de broers, de hechte kliek die ze samen lijken te vormen, het dorpje waar iedereen elkaar kent, … Allemaal elementen die heel herkenbaar zijn bij Nora Roberts haar verhalen én het zijn tegelijkertijd ook die elementen die er voor zorgen dat je dit boekje in sneltempo uitleest.

Ik heb alleen een beetje een dubbel gevoel bij de luchtigheidsgraad van dit boek. Langs de ene kant is het erg leuk om je verstand even op nul te kunnen zetten en aan niets te moeten denken. Het zijn echter net de meer omvangrijke verhalen van Nora Roberts, waar alles wat geleidelijker tot stand komt, die ervoor zorgen dat ik steeds weer een nieuw boek van deze schrijfster wil lezen.