Titel: Crave the night                                             (Midnight Breed Series, #12)
Auteur: Lara Adrian
Uitgeverij: Constable
340 p.

“Ice-cold Breed warrior Nathan is on a mission for the Order to expose the members of a secret cabal called Opus Nostrum, comprised of both human and Breed members. But Nathan’s allegiance to the Order is challenged when his pursuit leads him to Martin Gates, the wealthy patriarch of a high society Breed family, and the father of ethereal Jordana Gates, a woman far out of Nathan’s leage and one he craves like no other.

A few weeks before, the couple shared an unexpected, stolen kiss … a kiss that Nathan is unable to forget. And soon Nathan and Jordana are swept into a passion that will force him to choose between duty towards his Order Brethren, and desire for the one woman he cannot resist.”

Mijn mening:

Het wachten op een volgend boek in een verslavende serie lijkt altijd ontzettend lang te duren. Bij ‘Crave the night’ had ik ook nog eens de pech dat de publicatiedatum van het boek steeds werd opgeschoven. Omwille van gezondheidsklachten bij de auteur maar ook doordat Lara Adrian haar boeken in eigen beheer wilde uitbrengen. Onlangs was het lange wachten dan toch voorbij en kwam mijn pre-order, bijna een jaar na datum aan.

Ondertussen is LS Amsterdam aan een serieus inhaalmanoeuvre bezig. In januari 2015 komt immers de vertaling van het achtste boek uit deze reeks al in de winkels terecht. Het enige probleem op recensie-vlak bij deze boeken is het feit dat je bijna niets kan neerpennen zonder een spoilet te vermelden. Iets wat ik natuurlijk wil vermijden.

De boeken uit de Middernacht-reeks zijn een combinatie van actie, spanning, erotiek én romantiek. In ieder deel slaagt de schrijfster er in om twee personages op papier tot leven te brengen die perfect bij elkaar passen. Of het nu door hun verschillende karakters zijn waardoor ze elkaar foutloos aanvullen of door gemeenschappelijke interesses. Telkens opnieuw ontmoeten ze elkaar in de meest uitzonderlijke situaties en zorgt de ontwikkeling van hun relatie voor een groot deel van de verhaallijn.

Dat zou vrij snel eentonig kunnen worden mocht Lara Adrian er niet meer aan hebben toegevoegd. Dit is echter wel het geval, anders zou er geen spanning én actie aan te pas komen. Het leuke is dat de Strijders-familie niet enkel met ieder boek groter wordt én een uiterst hechte kliek vormt, maar dat ze ook nooit de tijd hebben om op hun lauweren te rusten. Het jammere is dat ik hier niet veel meer over kan loslaten zonder jullie toekomstige leesplezier te bederven. Ik kan dus niet uitleggen wie Nathan juist is én ook over Jordana Gates kan ik niet veel meer vertellen dan wat jullie in de samenvatting op de cover kunnen terugvinden.

Ik kan jullie echter wel vertellen dat ik met veel plezier dit twaalfde boek gelezen heb. Het leuke is dat ik ondertussen een gelijkaardige serie heb ontdekt en dus, terwijl ik al reikhalzend uitkijk naar zowel de vertaling van Jenna als het 13de boek in deze serie, kan verderlezen in de boeken van ‘The Black Dagger Brotherhood’ van J.R.Ward. Ja hoor, de schrijfster wiens quote op vrijwel elke cover van de Engelstalige Midnight Breed-boeken prijkt.