Titel: Meer dan liefde (Ierse trilogie, #1)
Auteur: Nora Roberts
Uitgeverij: Boekerij
365p.

Ierland, land van weelderige wouden, duizelingwekkende meren en eeuwenoude legenden. Daar, in County Mayo, leeft de magie van Iona Sheehans voorvaderen al generaties lang voort, en daar ligt haar roeping.

Iona komt in Ierland aan met niets dan een optimistische instelling en een aangeboren gevoel voor paarden. Ze mag logeren bij haar nicht Branna en neef Connor. Iona weet dat ze zich hier thuis kan voelen en het leven kan leiden dat ze altijd al wilde. Maar er rust een oude vloek op Iona’s familie, een kwaad dat verslagen moet worden voordat liefde kan bloeien …

Mijn mening:

Iona heeft zich nog nooit ergens volledig thuisgevoeld, ze heeft op haar grootmoeder na dan ook niet veel dat ze zal missen wanneer ze nieuwe wegen inslaagt. Met haar ouders die gescheiden zijn én nu allebei opnieuw getrouwd heeft ze immers slechts heel weinig contact. Vrij impulsief verkoopt ze alles wat ze kan missen, stapt op het vliegtuig en trekt naar Ierland.

In het begin komt ze wel erg impulsief over, maar toch weet ze me al snel voor zich te winnen door herkenbare karaktertrekjes. Dit is trouwens meteen één van de zaken waar ik van hou bij Nora Roberts haar boeken. Ze slaagt er telkens opnieuw in om haar personages heel realistisch uit te werken. Je leeft bovendien snel met hen mee, omdat geen van hen perfect is. Ieder van haar karakters heeft bepaalde imperfecties die hen nog menselijker maken. Zo begint Iona te ratelen wanneer ze zenuwachtig is, ze heeft de neiging om zich veel te vaak te verontschuldigen. Tegelijkertijd is ze innemend, spontaan én openhartig.

Natuurlijk is Iona niet het enige personage in ‘Meer dan liefde’. Naast haar nichtje Branna en neef Connor leert ze ook nog een aantal andere mensen kennen wanneer ze in Cong is aangekomen. Boyle McGrath is één van hen. Een op het eerste zicht humeurige man die niet meer zal zeggen dan nodig is. Iona kan met magie van alles te weeg brengen, Boyle beschikt dan wel niet over deze gave maar hij heeft wel het talent om van alles bij Iona te weeg te bregen.

De liefde speelt, zoals we het gewoon zijn bij deze schrijfster, een belangrijke rol in het verhaal. Maar Nora Roberts zorgt er naar gewoonte ook voor dat het daar niet bij blijft. De romantiek zorgt er samen met magische elementen en de altijd aanwezige dreiging van een oude vloek voor dat dit verhaal net als haar vorige boeken erg leuk leesvoer is.

Opnieuw hanteert Nora Roberts een erg vlotte schrijfstijl en beeldende omschrijvingen. Of het nu het stadje is met zijn pubs waar de gistgeur van het bier verweven is met de lucht, de maneges met alles bijhorende geuren en bedrijvigheid of de ruïnes van een abdij die nu nog slechts een schaduw is van de pracht van vroeger … Roberts weet al deze plekken zo te omschrijven dat je het meteen voor je ziet.

Het gekibbel en geplaag tussen familieleden die haar meteen in de armen sluiten en Iona het gevoel bezorgen dat ze hier thuis hoort, onverwachte nieuwe vriendschappen die toch geloofwaardig overkomen en een hoofdpersonage dat hier in Ierland veel meer lijkt te vinden dan ze oorspronkelijk had verwacht.

Lezers die eerder genoten hebben van ‘De Gallaghers van Ardmore’ en ‘Het eiland van de drie zusters’, zullen waarschijnlijk net als ik, met veel plezier ‘Meer dan liefde’ lezen.