Titel: De Ijzerproef (Magisterium, #1)
Auteur: Holly Black & Cassandra Clare
Uitgeverij: Full Moon
316 p.

“Vuur wil branden, water wil stromen, lucht wil stijgen, aarde wil binden, chaos wil verslinden …

De meeste kinderen zouden er alles voor overhebben om mee te doen aan de Ijzerproef. Callum Hunt niet. Al zijn hele leven heeft zijn vader hem gewaarschuwd voor magie. Als Callum slaagt voor de Ijzerproef, wordt hij toegelaten tot het sinistere Magisterium, dat kinderen opleidt tot machtige tovenaars. Dus doet hij zijn best te falen. Maar het Magisterium lijkt een duistere connectie met zijn verleden én zijn toekomst te hebben, en de Ijzerproef is slechts het begin van alle grote uitdagingen die Callum te wachten staan …”

Verhaal:

Callum’s moeder overleed toen hij zelf nog erg jong was. Zijn vader is dan ook degene die hem heeft opgevoed. Het lijkt wel alsof zijn vader twee drijfveren heeft in zijn leven: het antiekwinkeltje dat hij uitbaat en waar hij continu probeert om allerlei voorwerpen terug aan de praat te krijgen én Call waarschuwen voor de gevaren van magie. Niet éénmaal, maar onophoudelijk werd hem verteld dat magie slecht is en magiërs gevaarlijk, onbetrouwbaar én nietsontziend.

Terwijl de meeste kinderen er vrijwel alles voor overhebben om te slagen voor de Ijzerproef, wil Callum Hunt net het tegenovergestelde bereiken. Hij doet al het mogelijk om te falen voor zijn proeven. Al snel blijkt echter dat deze Magische test slechts het begin is van één groot avontuur vol uitdagingen en ontdekkingen …

Mijn mening:

Toen ik voor het eerst van dit boek hoorde was ik meteen nieuwsgierig. Toch nam ik tegelijkertijd een afwachtende houding aan. Boeken die worden aangeprezen als leesvoer voor de fans van Harry Potter roepen immers grote verwachtingen op die vaak niet worden waargemaakt. Ik snap echter wel waar die vergelijkingen vandaan komen. Beide boeken vertonen veel overeenkomsten, maar ondanks deze gemeenschappelijke aspecten vertellen ze toch een heel ander verhaal. Ondanks mijn afwachtende houding wist ‘De Ijzerproef’ me wel te overtuigen. Ik heb immers erg genoten van dit verhaal dat is ontstaan uit de gebundelde fantasie en schrijfvaardigheden van Holly Black en Cassandra Clare.

Dankzij hun beeldende omschrijvingen krijg je al lezer een duidelijk beeld van het bijzondere Magisterium dat zich tot doel stelt om kinderen met gaven zo te helpen dat ze hun macht kunnen trainen en beheersen zodat ze niet opgroeien tot krachtige maar ongeleide projectielen. Het ondergrondse complex waar klaslokalen, ontvangthal, Galerij en alle andere ruimten met elkaar verbonden zijn door een ingewikkeld tunnelstelsel en ondergrondse rivieren wist me al snel te intrigeren. Lichtgevend mos, natuurelementen die allerlei vormen lijken aan te nemen, druipsteen-formaties die eerder decoratief als natuurlijk zijn, voedingsmiddelen die er wansmakelijk uitzien maar onverwachts heerlijk smaken, …

Dan heb ik het nog niet eens over de verschillende magische wezens én de magie die de studenten geleidelijk aan leren beheersen en toepassen. Of de duistere unieke magie, die niet iedereen kan hanteren …

Ik hou van het wonderlijke van dit Magisterium, van vrijwel elk individueel personage, van het sarcasme dat Call als schild lijkt te hanteren, van de magische aspecten, de spanning, het avontuur en de ontdekkingsreis die we dankzij beide schrijfsters kunnen beleven in dit boek.

Het spreekt dan ook voor zich dat ik nu alvast uitkijk naar het vervolg op dit eerste deel van en veelbelovende nieuwe serie.