Titel: De dromendieven                             (De Raven-serie, #2)
Auteur: Maggie Stiefvater
Uitgeverij: Full Moon
413 p.

“Als je iets kon stelen uit je dromen, wat zou je dan nemen?

Ronan Lynch heeft veel geheimen. Een daarvan is dat hij voorwerpen uit zijn dromen kan halen. Ronan is een van de ravenjongens: een groepje vrienden van de eliteschool Aglionby. Ze zijn op zoek naar de dode ravenkoning Glendower, van wie ze denken dat hij verborgen is in de bergen vlak bij hun school. Tijdens hun zoektocht naar de koning komen Ronans geheimen langzaam maar zeker aan het licht en zetten ze een reeks onheilspellende gebeurtenissen in gang …”

Mijn mening:

‘De dromendieven’ neemt de draad eigenlijk meteen weer op daar waar het eerste boek uit de Ravenserie eindigde. Ik moet wel eerlijk bekennen dat het eventjes duurde vooraleer ik weer helemaal mee was. Wie was nu weer wie in dat uitzonderlijke groepje van Aglionby-jongens? Hoe zat het nu weer juist met die familiebanden?

Vrij snel herinnerde ik me weer perfect de gebeurtenissen uit ‘De ravenjongens’ en wist Maggie Stiefvater me opnieuw mee op sleeptouw te nemen. Ik stel me deze schrijfster in mijn fantasie makkelijk voor als die ene persoon die tijdens een kampvuur iedereen aan haar lippen gekluisterd weet te houden door haar verteltalent. Alleen weet ze dat talent perfect te transformeren in het geschreven equivalent.

Bepaalde vergelijkingen die ze maakt, omschrijvingen die ze gebruikt, de ietwat vreemde maar vooral bijzondere sfeer die ze in haar boeken weet over te brengen … Dit zijn allemaal heel herkenbare elementen die ook van ‘De dromendieven’ een echt Maggie Stiefvater-boek maken.

Het verhaal speelt zich af in de wereld zoals we die kennen, maar de hoofdpersonages worden geconfronteerd met paranormale en vaak zelfs onmogelijke zaken die je als lezer dan weer helemaal niet kent. Persoonlijk vind ik het wel leuk hoe de jongens en Blue die zaken op een vrij rationele manier benaderen. Blue, Adam, Ronan, Noah en Gansey mogen dan wel tieners zijn, hun handelingen en manier van denken maken al snel duidelijk dat ze zeker geen doorsnee tieners zijn.

Net als de meeste van hun leeftijdsgenoten kampen ze met persoonlijke problemen, alleen blijft het bij hen niet bij een herkenbaar probleem als onzekerheid, ze hebben met veel ernstigere zaken te kampen. Een gezamelijke zoektocht, persoonlijke problemen, een onvoorspelbaar bos, een leegstaande vergeten fabriek, andere verlaten plekken die de meeste mensen onbewust lijken te mijden, … Waar het eerste boek me vooral aan het denken wist te zetten, bevat deze opvolger voer voor nachtmerries. Op zich niet erg, maar wat wanneer je lijkt te dromen terwijl je eigenlijk wakker bent?

‘De dromendieven’ leest dankzij de vlotte schrijfstijl en het verteltalent van Maggie Stiefvater als een spannende zoektocht. Het is echter vooral het mystieke element dat me weet te intrigeren bij deze serie en natuurlijk ook het einde dat je nieuwsgierig maakt naar het vervolg van de avonturen van deze kliek jongeren.