Titel: Alexandra (Middernacht, #7)
Auteur: Lara Adrian
Uitgeverij: LS Amsterdam
334 p.

“In de wildernis van Alaska sluipt iets onmenselijks rond dat een spoor van bloedvergieten achterlaat. Bij bushpiloot Alexandra Maguire roept het herinneringen op aan een gruwelijke gebeurtenis uit haar jeugd, en het sluimerende gevoel bekruipt haar dat ze altijd al anders was dan anderen … totdat een duistere en verleidelijke vreemdeling met zijn eigen geheimen in haar wereld verschijnt.

Vampierkrijger Kade is door de Broederschap naar Alaska gestuurd om het gruwelijke bloedbad te onderzoeken, maar hij heeft zo zijn eigen redenen om terug te keren naar de koude, mysterieuze plaats waar hij is geboren. Kade komt al snel achter de waarheid – maar of zijn relatie met Alexandra daar tegen bestand is …”

Verhaal:

De twee vampierkrijgers Kade en Brock lijken wel een siamese tweeling vermits ze steeds samen op patrouille gaan. Enkele gruwelijke moorden in het barre Alaska brengen daar verandering in wanneer Kade op basis van zijn achtergrond geselecteerd wordt om die problemen op te lossen. Hij moet niet enkel achterhalen wie verantwoordelijk is voor de brutale moorden, hij moet ook voorkomen dat de mensen achter de waarheid komen en zo hun bestaan in gevaar brengen.

Aangekomen in Harmony, het kleine afgesloten dorpje waar de moorden werden gepleegd, ontmoet Kade de sterke en zelfstandige Alexandra die de beestachtig verminkte lijken als eerste heeft ontdekt. Deze ontmoeting maakt het Kade vrijwel onmogelijk om zich op zijn opdracht te concentreren, maar tegelijkertijd wordt de tijd die hij in het kille Alaska doorbrengt er een pak aangenamer door …

Mijn mening:

In dit zevende deel uit de Middernacht-reeks speelt het verhaal zich af in de geïsoleerde wildernis van Alaska. Meer bepaald in een klein dorpje met minder dan 100 inwoners, ver verwijderd en totaal verschillend van het drukke Boston. Maar ook ver weg van het Broederschap waardoor het verhaal zich hoofdzakelijk focust op Alexandra en Kade en we eigenlijk niets te weten komen over de andere strijders en hun stamvrouwen.

Hierdoor lijkt de relatie tussen de sterke, zelfstandige Alex en Vampierstrijder Kade heel snel tot stand te komen. Ondanks de snelle ontwikkeling van hun relatie komt deze toch geloofwaardig over.

Het barre maar mooie Alaska zorgt voor een knappe locatie die tot de verbeelding spreekt. Voeg daar nog een heldhaftige strijder en een vrouwelijk personage aan toe dat voor zichzelf durft op te komen en het boek begint steeds meer op de typische succesformule van Lara Adrian te lijken.

Het enige nadeel dat ik kan melden is niet het verslavende effect (dat vind ik immers net een voordeel), maar de cover van het boek. Ik vind de covers heel mooi, doordat ze zo’n mooi geheel vormen. De warme kleuren, de keltische symbolen, … Het is alleen een beetje jammer dat Alexandra in het boek beschreven wordt als ‘ de aantrekkelijke blondine met de bruine ogen’ terwijl de illustratie op de kaft die van een brunette met groene ogen is.

Dit zevende deel heeft een hoog tempo, het is uiterst vlot geschreven en bevat naast de altijd aanwezige sluimerende dreiging ook romantiek, intensiteit, voldoende actie, gruwelijke wezens, intrigerende talenten (al is het bij dit boek vooral Kade’s gave die me wist te intrigeren) en een spannende ontknoping. Kortom … ‘Alexandra’ bewijst dat Lara Adrian nog steeds in topvorm is.