Titel: Bezoek van de nachtlibelle
Auteur: Melissa P.
Uitgeverij: Prometheus
138 p.

“Melissa is een meisje op de vlucht. Ze vlucht voor haar traditionele Siciliaanse familie. Voor het land dat haar het leven heeft geschonken en het nu weer wil afnemen. Voor een man die zijn masker
heeft afgedaan. Voor een spel dat niet gewonnen kan worden. Ze vlucht naar een toekomst zonder beperkingen, een toekomst die haar dingen belooft zonder er iets voor terug te vragen.

In Rome lijkt ze de ware liefde gevonden te hebben. Melissa hoopt dat ze er eindelijk in is geslaagd haar duistere kant, die haar gedachten heeft gedomineerd sinds ze een kind was, te verbannen. Maar al snel begrijpt ze dat ze slechts één van de vele gevechten met zichzelf heeft gewonnen. Simpele vermoedens en obscure, nachtelijke visioenen kunnen veranderen in een jaloerse, zelfvernietigend obsessie, die alles teniet kan doen waar ze zo haar voor gevochten heeft.”

Mijn mening:

‘Bezoek van de nachtlibelle’ is mijn tweede #opgoedgeluk boek van deze maand. Ik kreeg het enkele (lees: vele) jaren geleden van mijn schoonouders cadeau, en om de één of andere reden werd het steeds opzij geschoven zodat andere boeken konden voorsteken.

Het perfecte boek dus om tijdens deze challenge WEL eens uit de kast te nemen. Ik moet eerlijk bekennen dat het geen boek is dat ik zelf zou aankopen. Vroeger las ik andere boeken en zou ik het misschien wel ontleend hebben in de bibliotheek, maar het toevoegen aan mijn boeken-familie was waarschijnlijk niet gebeurd.

Het hoofdpersonage Melissa is erg zwartgallig, fatalistisch zelfs. Ze geeft zich over aan haar eigen obsessies en hartstocht. De auteur heeft een heel mooie schrijfstijl, alleen …  Wanneer ik daar behoefte aan heb, lees ik echter graag een mooi gedicht. Natuurlijk hou ik ook van een boek met mooi samengestelde zinnen, maar dan wel op voorwaarde dat het verhaal me nog steeds weet mee te slepen.

Het lijkt tijdens het lezen van dit boek alsof je als lezer in een kermis-attractie zit die steeds sneller ronddraait tot je enkel nog vervormde beelden kan waarnemen. Geleidelijk aan volgen we het hoofdpersonage dan ook in haar evolutie naar waanzin. Die begint vrij klein, maar op de duur kan ze geen onderscheid meer maken tussen fantasie en waanbeelden.

De korte hoofdstukken, het grote lettertype en het kleine aantal pagina’s zorgen er voor dat dit boek erg snel uitleest. Die korte hoofdstukken zorgen er in combinatie met de knappe zinsconstructies ook voor dat je soms het gevoel hebt dat je poëzie aan het lezen bent.

Het boek wist me wel te fascineren, maar ik kon er niet in op gaan. Het was voor mij onmogelijk om me in het personage in te leven ook al legt ze al haar gedachten en gevoelens open en bloot op tafel. Het was onmogelijk om weg te duiken in het verhaal, om mee op sleeptouw te worden genomen. Wel heb ik genoten van de mooie manier waarop de schrijfster een poëtische analyse van gevoelens overbrengt.

Ik twijfelde dan ook over het aantal sterren dat ik dit boek zou toekennen. Normaal is het voor mij een vereiste dat het verhaal me moet kunnen overtuigen. Dit deed ‘Bezoek van de nachtlibelle’ niet voor mij, maar ik werd wel betoverd door de mooie manier waarop ze letters en woorden aan elkaar rijgt. Sommige zinnen zijn zo mooi samengesteld dat je er bijna verliefd op kan worden … tja, ik hou nu eenmaal van woorden.