Titel: Het godinnenoffer
Auteur: Aimee Carter
Uitgeverij: Harlequin
320 p.

“Sommige keuzes zijn onmogelijk te maken …

Kate is eindelijk koningin van de onderwereld, naast Henry, op wie ze nog steeds stapelverliefd is. Maar lang duurt haar geluk niet. Na het verraad van Ava wordt ze door de jaloerse godin Caliope ontvoord en negen maanden gevangen gehouden. Caliope heeft het op haar ongeboren kind voorzien – en Kate staat machteloos …

Dan bemoeit Kronos zelf zich ermee en plaatst haar voor een verschrikkelijk dilemma. Als Kate zijn geliefde wordt, mag ze haar zoontje houden, maar zal hij evengoed de hele raad, inclusief Henry, ombrengen. Weigers ze, dan zal Kronos alles vernietigen: mensen én goden.

Met het lot van de hele wereld in haar hand moet Kate een manier zien te vinden om Kronos te weerstaan. Zelfs als ze daarvoor de hoogste prijs zal moeten betalen …”

* Deze recensie bevat spoilers voor wie de eerdere boeken uit deze reeks nog niet gelezen heeft *

Verhaal:

Na de cliffhanger van het vorige boek wist je natuurlijk al deels wat er Kate te wachten stond. In een ‘normaal’ leven is al dan niet zwanger worden een keuze die je samen als koppel overweegt vooraleer je een beslissing neemt. In Henry en Kate’s leven werd die keuze echter voor hen gemaakt zonder dat ze er zelf enige inspraak in hadden. Hierdoor lijkt hun gezamelijk leven veel weg te hebben van een poppenkast-spel waarbij iemand anders de touwtjes in handen heeft.

‘Het godinnenoffer’ begint 9 maanden na het spannende einde van ‘De godinnenwraak’. Kate wordt mama, maar jammer genoeg is er geen tijd om op een roze wolkje van hun pasgeboren kind te genieten.

Zoals de titel doet vermoeden wordt Kate in dit afsluitende deel opnieuw voor een uiterst moeilijke keuze geplaatst. Terwijl Kronos zich nog steeds overgeeft aan zijn allesoverheersende vernietigingsdrang is diezelfde drang bij Calliope vrij specifiek gericht. Net als in de voorgaande boeken is zij is er immers vooral op gericht om Kate het leven zuur te maken. Of nog beter volgens haar, zich definitief van Kate te verlossen. Maar dan biedt Kronos een voorstel aan bij Kate dat haar een onmogelijk dilemma stelt.

Met een nietsontziende oorlog op til staan Kate en haar familie onder grote druk. Een strijdperk waar geen onderscheid wordt gemaakt tussen goddelijke of menselijke slachtoffers, een slagveld waar niet wordt gekeken op enkele duizenden doden meer of minder én een Godin die haar wraakzuchtige gevoelens de vrije loop laat … In ‘Het godinnenoffer’ moet Kate in een race tegen de klok aan de lopende band beslissingen moet nemen die niet enkel het leven van haar gezin beïnvloeden, maar dat van de hele mensheid.

Mijn mening:

In het begin duurde het weer even vooraleer ik volledig in het verhaal kwam. Natuurlijk zat er weer wat tijd tussen de release van dit afsluitende deel en het moment waarop de laatste bladzijde van deel 2 omsloeg, maar ik denk dat het ook door het afwisselen van namen komt. De bekende mythische namen worden immers regelmatig vervangen door de modernere namen waarmee de goden momenteel worden aangesproken. Ik vind het nog steeds een vreemd idee om Zeus aan te spreken als Walter. De indrukwekkende wezens die we kennen uit de lessen mythologie een menselijke naam toekennen lijkt wel wat weg te hebben van heiligschennis. 😉

Kate heeft zoveel te verwerken in korte tijd. Ze komt in de ene na de andere benarde situatie terecht en moet ontzettend moeilijke beslissingen nemen. Hierdoor hou je natuurlijk geen tijd over om stil te staan bij de dilemma’s waar tieners zich doorgaans het hoofd over breken. Je merkte dan ook aan de hand van conversaties in dit boek, dat Kate gedwongen wordt om in een recordtijd volwassen te worden.

Wat me ook opviel is dat Kate en Henry wel een erg belangrijke rol spelen in dit verhaal maar dat de focus zeker niet op de romantiek ligt in dit boek. Geen zoete conversaties, of overduidelijke uitingen van hun liefde voor elkaar. Nee, die gevoelens komen slechts in subtiele details naar voren, de aandacht ligt in dit boek veel meer bij de dreigende spanning en de moeilijke keuzes die genomen moeten worden. Hierin verschilt de Godinnen-reeks van Aimee Carter dus wel ten op zichte van andere YA-boeken.

Maar ondanks het feit dat ik er wel van hou wanneer de aandacht mooi wordt verdeeld tussen de actie én romantiek, merkte ik bij dit boek wel dat het verhaal door deze subtiele benadering, vaak wat afstandelijker overkomt. Hierdoor werd het wel wat moeilijker om me te laten meeslepen in het verhaal. Dit laatste deel in de Godinnen-serie zorgde er echter wel voor dat het verhaal mooi werd afgerond. Geen losse eindjes en onopgeloste mysteries en dat is dan weer een groot pluspunt voor iemand die geen fan is van een open einde.