Deze terugkerende foto-update is na enkele keren een gewoonte geworden én ook dit keer laat ik jullie via een aantal foto’s graag zien waar ik me de afgelopen dagen mee heb beziggehouden … En ja, ik ben me er van bewust dat een foto-update doorgaans uit veel foto’s en weinig tekst bestaat. Blijkbaar ben ik niet zo goed in ‘bondig’ zijn, hopelijk vinden jullie dat niet al te erg.

Met moederdag in het vooruitzicht werd het de hoogste tijd om mezelf weer eventjes in Willy Wonka-modus te zetten en al neuriënd (yes, het OempaLoempa-liedje natuurlijk) aan een lading witte chocolade-room pralines te maken voor mijn moeke.

De dag nadien ging mijn echtgenoot naar een LAN-party. Normaal was dit dus een ‘Me and my book’-dagje geworden, maar onverwachts ging ik nog met mijn schoonzusje op stap. We keken eerst naar ‘The Rebound’ en trokken vervolgens naar Antwerpen om samen lekker sushi te gaan eten. Vermits er die dag gelukkig wel een beetje zon te zien was, genoten we terwijl we terug naar de auto wandelden nog even van een lekker ijsje om zo meteen het vakantie-gevoel nog wat te rekken. Ik ben blij dat we dat deden, want sindsdien is er vooral veel regen gevallen.

De week begon meteen al op een leuke manier, toen de postbode dit pakket najaarscatalogi voor me langsbracht. De ene persoon geniet van de nieuwe LaRedoute of 3Suisses-catalogus, ik ben nu eenmaal meer het type voor de catalogus waarin een uitgeverij haar nieuwe boeken-aanbod voorstelt. Normaal ben ik geen hebberig type, maar het ‘Wil ik, wil ik, wil ik ….’-mantra speelt wel degelijk door mijn hoofd wanneer ik door dit soort catalogi heen blader.

Tot nu toe had ik nog nooit zelf hamburgers gemaakt. Het leek me al een hele tijd leuk om dit te proberen en dus waagde ik me er deze week toch maar eens aan. Ik maakte een kipburger met maïs en parmezaanse kaas en een klassieke rundshamburger met een sneetje krokant gebakken spek en cheddar-kaas. Ik wou er heel veel groentjes tussen leggen, maar toen begonnen de hamburgers al snel meer weg te hebben van de toren van Pisa. (Oh ja, die hamburgerbroodjes vond ik maar niets, de volgende keer haal ik waarschijnlijk lekkere pistolets in huis)

Deze week las ik ook het laatste recensie-boek dat ik nog in huis had. Momenteel kwam ik dus weer even toe aan het rondsnuisteren in mijn eigen collectie. Zo las ik net ‘The Sweetest thing’ van Jill Shalvis en ben ik momenteel bezig in ‘Up in smoke’ van KatieMacAlister. Als dit boek uit is ga ik weer op verkenning in mijn privé-bibliotheekje. Misschien kan ik zo mijn lange lijst ongelezen boeken een beetje inkorten.

Vermits het ondertussen echt al herfst lijkt heb ik meteen ook een grote pot soep gemaakt. Eigenlijk heb ik dat tijdens de zomermaanden amper gedaan, terwijl ik toch echt wel een soep-fan ben. Ik had er ook echt zin in nu het zo killig en nat weer is.

In een klein stationnetje ’s ochtends in de VROEGTE …. Gelukkig was het donderdag weer eventjes wat beter weer, want die dag had ik afgesproken met mijn vriendin voor een nieuwe bijpraat-sessie. Vermits mijn echtgenoot een hele week lang erg vroeg op het station moest zijn, kon ik met hem mee naar daar rijden. Hierdoor was ik veel vroeger in Gent dan tijdens onze eerdere afspraakjes én ik dacht dan ook even dat we dit keer héél veel tijd zouden hebben om uitgebreid bij te babbelen.

Wat ben ik toch naief, zelfs een afspraakJE van 11u is niet lang genoeg om uitgepraat te geraken. In de trein hield Jill Shalvis me gezelschap, maar ondanks haar vlotte schrijfstijl vloog de tijd nog veel sneller voorbij vanaf ik mijn vriendin én mede boeken-fan tegenkwam. Wat we die dag deden? Wel praten – naar de boekenwinkel gaan – lunchen – eventjes een niet-boekenwinkel bezoeken – …

Waarschijnlijk het grootste voordeel van werken in een bibliotheek … je mandje mogen volladen zonder er zelf voor te moeten betalen. 🙂

… suikers aanvullen bij Julie’s House (de witte chocolade-taart met speculaasbodem is echt heerlijk!) – nog snel even bij enkele winkeltjes binnen vermits het ver sluitingstijd was – om vervolgens samen nog snel iets te eten én dan op het perron verder te babbelen tot ik opnieuw de trein op moest.

Tijdens onze telkens opnieuw veel te korte bijpraat-sessies bedenk ik me iedere keer opnieuw dat het wel heel leuk zou zijn mochten we Hermione’s Timeturner mogen lenen om zo nog meer over boeken te kunnen sjauwelen.

De dag nadien had de postbode opnieuw een pakje voor me bij. Dit keer een echt pakje, want in plaats van de klassieke kartonnendoos kwam ‘Het koekoeksjong’ dat ik won bij Daisies on Bookshelves aan in cadeaupapier, met lintje én al. Nu gaat het er dus echt wel eens van komen om dit boek te lezen dat J.K. Rowling schreef onder het pseudoniem Robert Galbraith. DANKJEWEL Jolien!

Mijn aanwinsten uit Gent komen in een volgende blogpost aan bod. Daar ga ik meteen ook wat reclame maken voor één van mijn favoriete winkeltjes. Dus jullie zijn bij deze alvast gewaarschuwd.