Beeld je deze situatie even in … Je start de computer op met het voornemen om ijverig verder te werken aan je administratie, je correspondentie en/of het uitwerken van een aantal recensies én blogposts. Al snel geraak je echter een ‘beetje’ afgeleid door sites als Facebook, Bloglovin, Twitter én Pinterest. Die sociale media zijn een ramp voor je schema, want de tijd lijkt er steeds veel sneller voorbij te vliegen dan tijdens het uitvoeren van huishoudelijke klusjes, MAAR je komt er ook zoveel herkenbare zaken tegen.

Of het nu statussen zijn van mede boekenfans of afbeeldingen op Pinterest vaak zit ik hier heel overtuigend naar het scherm van mijn laptop te knikken. Nogal nutteloos natuurlijk vermits jullie dit niet kunnen zien én meteen ook de reden waarom ik deze blogpost aan het opstellen ben.

Hieronder ga ik immers geen gif posten van een knikkend Zwartraafje, maar wel enkele afbeeldingen waarin ik mezelf herken.

Het is zelfs nog erger wanneer ze plots het eerste deel uit een serie niet meer met de originele cover verkopen maar enkel in de filmeditie. Wat me meteen op een ander Zwartraafje-feit brengt …

 

Dit vind ik echt jammer. Ik ben heel erg blij dat de meeste van mijn reeksen volledig in dezelfde editie zijn aangeschaft. Zo zou ik ontzettend jammer vinden mocht mijn rijtje Harry Potter-boeken plots onderbroken worden door één deel dat plots in een andere versie thuishoort. Wat bijvoorbeeld bij mijn boeken van Charlaine Harris het geval is. De eerste acht boeken uit deze reeks hebben het zelfde formaat en passen mooi bij elkaar, maar ‘Dead and Gone’ is plots een groter formaat, ‘Dead in the Family’ kreeg ik toegestuurd met een True Blood-cover (niet wat ik besteld had trouwens) en de laatste drie boeken uit de reeks zijn ze overgeschakeld op een andere cover. 🙁

 

Winter of zomer, buiten genietend van het mooie weer of binnen knus in de zetel met thee binnen handbereik, … Ik hou ontzettend van lezen, het hele jaar door, elke dag opnieuw.

Ja hoor. Ik vind lang niet alle boeken in dit genre even goed, maar die ondeugende boeken zijn wel érg ontspannend leesvoer én ik vind het dan ook heel leuk om de thrillers, fantasyboeken én chicklit verhalen met hen te kunnen afwisselen.

 

Ik ga hier geen lijstje samenstellen met voorbeelden. Maar hier ben ik het volledig mee eens. Bij sommige sterfscènes ben ik helemaal van de kaart en komen er spontaan tranen te voorschijn. Dit is trouwens niet alleen het geval wanneer ik dat fragment voor het eerst lees, maar evengoed tijdens het herlezen van een boek. (Iets waar ik de laatste tijd jammer genoeg niet meer aan toe kom)

Dit heb ik vooral de laatste jaren al enkele keren voor gehad. Vroeger leek dit veel minder voor te komen, maar tegenwoordig zijn die previews alom tegenwoordig. Heel vervelend wanneer een verhaal dan ineens erg plots ten einde loopt terwijl je nog op een heel aantal pagina’s rekent.

Het erge is dat ik ondertussen al heel veel ben vergeten van wat ik in school heb geleerd maar toch nog steeds het verhaal herinner van boeken die ik minstens even lang geleden gelezen heb. Mijn Engelse woordenschat is ook veel groter geworden dankzij het lezen van al die leuke Engelstalige boeken.

Niet kunnen wachten op vertaling – Natuurlijk is het leuk wanneer je een nieuwe serie ontdekt én dus weet dat je nog meer geweldige boeken kan verwachten. Alleen dat laatste gedeelte is wat minder, het wachten op de vertaling van die boeken. Of boeken die zelfs niet vertaald worden. Ongeduld is dus niet de enige reden die me aanzet tot het lezen van Engelstalige boeken. 🙂

Nu ik al een tijdje boeken mag recenseren, is dit iets minder geworden. Recensie-exemplaren hebben immers altijd voorrang. Al sta ik evengoed voor mijn kast te overwegen welk recensie-boek ik eerst wil lezen. Als ik ze dan eens allemaal heb uitgelezen én aan mijn eigen collectie kan beginnen, wordt het nog moeilijker om een keuze te maken. 😉

Het zal jullie waarschijnlijk niet verbazen dat dit de boeken zijn die ik het liefst herlees.

Natuurlijk lees ik nog steeds YA. Vooral de YA-fantasie verhalen lees ik erg graag. Men durft er je soms een beetje op aankijken, maar dat kan me niet echt schelen. Ik ben vooral heel erg blij dat er geen leeftijdsgrens op boeken staat en ik dus kan én mag lezen waar ik zelf zin in heb.

 

Guilty! Ik heb er niet altijd voldoende tijd voor, maar toen ik onlangs een verplichte rustdag had, heb ik eerst een boek uitgelezen, vervolgens een nieuw boek uitgelezen én dan ook nog enkele pagina’s in een derde boek gestart.

Tja, die is wel heel duidelijk hé. Ik heb een mini prive-bibliotheekje, maar Belle’s exemplaar blijft tot mijn verbeelding spreken.

Dit heb ik veel te vaak voor. Nog meer wanneer het het laatste deel uit een geweldige reeks is. Ik neem me telkens voor om er zolang mogelijk van te genieten, maar vanaf ik in het verhaal zit lees ik het in één ruk uit.

Yes, yes, yes … Ik zie die term zeker niet als een belediging. I’m a Bookworm and proud of it. 🙂

Ok, zo extreem misschien nog niet. Nochtans hoorde ik onlangs iemand zeggen dat ze het na ‘Harry Potter and the Goblet of Fire’ had opgegeven én ik kon me onmogelijk voorstellen dat je die magische wereld van J.K.Rowling niet graag leest.

Oh ja, dit gebeurd ook regelmatig. Helemaal in de fantasiewereld van een bepaald boek zijn ondergedoken en het vervolgens erg moeilijk hebben om terug in de realiteit te komen en een ander boek te ontdekken.

 

Ik had het kunnen weten natuurlijk. Het was niet echt de bedoeling dat deze blogpost zo lang zou worden, maar er zijn blijkbaar oneindig veel bookfacts die ook voor mij opgaan.

Herkennen jullie jezelf ook in enkele van deze?