Titel: Vermoord in Extase (Eve Dallas, #4)
Auteur: J.D.Robb
Uitgeverij: Boekerij
326 p.

“Ze stierven met een glimlach op hun gezicht. Drie zelfmoorden: een briljante ingenieur, een beruchte advocaat en een controversiële politicus. Drie mannen die niets gemeen hebben – en zonder duidelijk motief voor zelfmoord.

Inspecteur Eve Dallas vindt het een verdachte zaak, en als elke autopsie minieme brandplekken in de hersenen van de slachtoffers onthult, is er bewijs dat haar intuïtie staaft. Is het een genetische afwijking of een hightech moordmethode?

Eve’s onderzoek leidt haar naar de wereld van virtual reality games – waar de technieken voor het creëren van geluk en verlangen ook kunnen worden aangewend als wapen …”

Verhaal:

Na de spannende gebeurtenissen van ‘Vermoorde schoonheid’ genieten Eve en Roarke van hun huwelijksreis. Drie weken lang genieten van elkaar in alle rust. Dat is toch het eerste waar ik aan denk bij de witte broodsweken. Het mocht me natuurlijk niet verbazen dat het voor Mr & Mevr. Roarke anders uitdraait. Op het einde van hun huwelijksreis wordt er immers een overleden medewerker ontdekt op hun droomlocatie.

Eve duikt al snel terug in haar rol van politie-agente en stelt vast dat het slachtoffer zelfmoord heeft gepleegd. Wanneer er echter kort nadien opnieuw iemand zelfmoord pleegt speelt Eve’s intuïtie haar parten. De feiten liegen er niet om. Alles lijkt te bevestigen dat niet twee, maar zelfs drie mannen, die op geen enkele manier met elkaar verbonden zijn besloten om een einde te maken aan hun leven. Meer zelfs, ze stapten allemaal met een gelukzalige glimlach uit het leven.

Niemand lijkt er meer in te zien, maar Eve vertrouwt met reden haar intuïtie en ontdekt uiteindelijk toch een overeenkomst. Een heel erg klein detail dat de overleden mannen aan elkaar linkt en Dallas in de richting van het virtuele entertainment duwt. Een ontspanningsvorm die misschien ook wel op een andere manier kan worden toegepast wanneer iemand slechts in de zin heeft …

Mijn mening:

‘Vermoord in Extase’ is het vierde boek in de Eve Dallas-serie van J.D.Robb. Een reeks waar ik vanaf het eerste boek fan van ben geworden. Doordat dezelfde hoofdpersonages in elk boek terug van de partij zijn, voel je meteen met hen vertrouwd. Deze herkenbaarheid zorgt ervoor dat je al bij de eerste pagina’s helemaal in het verhaal wegduikt. Je zou denken dat de boeken uit een serie met vaste karakters, waarin telkens een moordzaak wordt opgelost die plaats heeft in dezelfde stad, te veel op elkaar gaan lijken. J.D.Robb weet echter perfect te voorkomen dat haar boeken voorspelbaar of eentonig worden.

Wel vond ik dat er al vrij veel informatie werd vrij gegeven op de achterflap. Zaken waar ik zelf over twijfelde of ik ze wel/niet zou vermelden in mijn recensie stonden immers al in de samenvatting van het boek.

Voor mij haalde J.D.Robb met dit boek ‘Vier op een rij’. Opnieuw wist ze me volledig mee te slepen in haar verhaal. Ik heb genoten van de sterke Eve die genoeg vertrouwen heeft in haar eigen kunnen om op haar intuïtie te vertrouwen. Maar ook van Peabody die verbaasd reageert op de weelde waarin Roarke (en nu ook Eve) leven maar in tegenstelling tot Eve minder goed in staat is om die verbazing te verbergen. Van het enthousiasme van haar vriendin Mavis en van Roarke die gelukkig een sterk karakter heeft, maar desondanks doodsangsten uit staat door de situaties waar Eve telkens opnieuw in terecht komt.

Ondanks het feit dat deze serie zich in de toekomst afspeelt en dus echt wel tot de fictie behoort, weet deze schrijfster haar verhaal zo neer te pennen dat het heel geloofwaardig overkomt. Die geloofwaardigheid en de bijhorende ‘Stel je voor …’ -vragen die ze opriep zorgde er voor dat dit boek nog spannender werd.

Ik ben me er maar al te goed van bewust dat ik zelf wel in herhaling val, maar ‘Vermoord in extase’ was niet enkel meeslepend én geloofwaardig, het boek leest ook ontzettend vlot en is grappig, spannend, opwindend én overtuigend. Ik heb dus alle redenen om uit te kijken naar Eve Dallas volgende avontuur.