Titel: Geliefde illusie
Auteur: Nora Roberts
Uitgeverij: Boekerij
525 p.

“Max Nouvelle is het hoofd van een gezin van illusionisten en juwelendieven dat bestaat uit zijn vrouw Lily, zijn koppige dochter Roxanne en Luke, hun geadopteerde zoon. Ze werken geweldig samen in spectaculaire shows en aan de meest ingenieuze diefstallen.

Als kinderen zaten Roxy en Luke elkaar constant dwars, maar inmiddels beseffen ze dat ze een diepe liefde voor elkaar voelen. Wanneer Luke wordt ingehaald door geheimen uit zijn jeugd, moeten ze alles wat ze liefhebben beschermen met de spectaculairste show van hun leven.”

Verhaal:

Luke’s leven maakt geen geweldige start. Zijn vader verdween al snel uit het zicht en de aggresiviteit van zijn moeders nieuwe vriend zorgt ervoor dat hij van huis wegloopt op jonge leeftijd. Hij tracht te overleven op straat door met zijn vingervlugheid onwetende voorbijgangers te beroven. Tot hij Max Nouvelle ontmoet, een begaafd illusionist die hem leert dat er ook andere manieren zijn om die vingervlugheid te hanteren.

Dat is echter lang niet het enige dat Max hem leert. Samen met zijn vrouw Lily en dochter Roxanne leren ze hem hoe het voelt om op te groeien in een liefdevol gezin. Ze bieden hem een thuis, een veilige haven én een tweede kans om iets van zijn leven te maken.

Een kans die hij met beide handen grijpt wanneer hij mee mag werken aan de indrukwekkende shows die de familie Nouvelle vertoont, maar ook aan hun andere bijverdienste die zich achter gesloten schermen afspeelt.

Door de jaren heen groeien Roxanne en Luke steeds dichter naar elkaar toe. De afkeer die beide in het begin voor elkaar voelde gaat al snel over in een liefhebbende relatie tussen broer en zus. Maar naarmate ze ouder blijkt dat hun liefde voor elkaar ook die relatie overschrijdt. Net op het moment dat ze toegeven aan die gevoelens haalt Luke’s verleden hem in en moeten ze samen alles op alles zetten om er voor te zorgen dat deze tussenkomst niet alles onderuit zal halen.

Mijn mening:

Goh, er waren echt heel veel dingen die me ontzettend aanspraken in dit boek. Om te beginnen de merkwaardige familie Nouvelle, die samen zo’n hechte groep vormen al zijn de meeste van hen geen bloedverwanten. Door de jaren heen heeft Max immers verschillende mensen een tweede kans geboden en zo zijn eigen magische familie samen gesteld. Zoals we gewoon zijn van Nora Roberts weet ze al die personages zo uit te werken dat ze geloofwaardig én innemend zijn.

Vermits je hen als lezer door de jaren heen volgt en alle ontwikkelingen samen met hen beleeft voel je ook erg met deze karakters en de familie die ze samen volgen, mee.
Het sprak me ook erg aan dat de leden uit de Nouvelle-familie ondanks het feit dat ze dit probleemloos zouden kunnen, toch niet zomaar een roversbende zijn. Het zijn dankzij Max dieven met eergevoel. Een feit dat hen nog sympathieker maakt.

Ook de blik die dit boek je achter de schermen van de wereld van magie toont vond ik erg leuk. De magie van het goochelen ligt niet in het bedrog, het is het geheel van hun kunstje op zich en datgene dat de goochelaar er van zichzelf aan toevoegt.
Om er voor te zorgen dat hun kunsten het publiek ook effectief kunnen betoveren, wordt er eindeloos gerepeteerd. Elke beweging en handeling is perfect getimed en doordat ze zo nauw samenwerkn kennen de personages elkaar even goed als de shows die ze steeds opnieuw hebben ingeoefend.

De evolutie van de personages, de hechte familieband, het feit dat ze ondanks moeilijke situaties toch de juiste keuzes maken, de karakters die hun eigen belangen doen wijken uit liefde voor anderen, zelfs hun gezamelijke vijand die zo overtuigend overkomt dat je al snel een immense hekel aan hem krijgt … Al die aspecten én Nora Roberts’ vlotte schrijfstijl zorgen ervoor dat dit boek leest als een perfect uitgevoerde goocheltruc.