Titel: Darkfever                                                              (A MacKayla Lane Novel, 1)
Auteur: Karen Marie Moning
Uitgeverij: Orion Books
347 p.

“MacKayla Lane’s life is good. She has great friends, a decent job, and a car that breaks down only every other week or so. In other words, she’s your perfectly ordinary twenty-first century woman … until something extraordinary happens.

When her sister is murdered, Mac journeys to Ireland in search of answers. The quest to find her sister’s killer draws her in to a shadowy realm where nothing is as it seems, where good and evil wear the same treacherously seductive mask. She is soon faced with an even greater challenge: staying alive long enough to learn how to handle a power she had no idea she possessed – a gift that allows her to see beyond the world of man, into the dangerous realm of the Fae …”

Verhaal:

De vrouw die de cover van dit boek siert, heeft lang donker haar … én lijkt daardoor totaal niet op het hoofdpersonage. Mac ziet er immers uit als een mooi gebruinde Barbie-pop, niet meteen het stereotype van een hoofdrolspeelster dat je bij dit genre boeken verwacht én toch komt ze overtuigend over. Haar uiterlijk zorgt er voor dat ze niet snel serieus genomen wordt, maar als ze ergens haar zinnen op heeft gezet, dan gaat ze er ook volledig voor.

Wanneer haar zuster Alina die in Ierland les volgt op Trinity College, wordt vermoord én de politie de zaak al vrij snel noodgedwongen moet sluiten zonder resultaat te boeken, is ze woedend. Mac & Alina hebben, of beter hadden één heel nauwe band. Na een mysterieus voicemail-bericht op haar gsm, dat Alina haar stuurde kort voordat ze vermoord werd besluit MacKayla naar Ierland te gaan en ervoor te zorgen dat de vele vragen die door haar hoofd tollen beantwoord worden.

Vastbesloten om de moordenaar van haar zuster op te sporen én veroordeeld te zien worden stapt ze uit het vliegtuig, maar al gauw blijkt dat haar trip vooral meer vragen oproept. Bovendien klinken de weinige antwoorden die ze krijgt als klinkklare onzin. Of toch niet? De ene vreemde gebeurtenis na de andere maken haar al snel duidelijk dat vrijwel niets is wat het op het eerste zicht lijkt. Alleen blijft het bij de meeste mensen bij dit eerste zicht én beschikt zij over het unieke talent om verder te zien …

Mijn mening:

MacKayla Lane is niet de enige met toffe vrienden. Zelf kreeg ik immers dit boek als verjaardagscadeau van één van mijn vriendinnen. Eigenlijk kende ik deze serie nog niet, maar daar kwam dus dankzij deze toffe attentie al snel verandering in.

Mac bewijst dat het uiterlijk bedriegt. Het hare doet vermoeden dat ze bij een gebroken nagel huilend in een hoekje zal belanden, maar ondanks haar knappe looks, outfit én perfecte manicure is ze zeker geen breekbaar poppetje. Als ze haar gedachten op iets heeft gezet, zijn er weinig tot geen zaken die haar hier vanaf kunnen brengen. In zo’n situatie lijkt ze plots alle gevoel voor risico uit het oog te verliezen en zo komt ze in de nodige gevaarlijke situaties terecht.

Lezers die in dit boek beginnen terwijl ze Tinkerbell-achtige frêle wezentjes verwachten komen zeker bedrogen uit. De fae die in dit boek aan bod komen zijn net monsterlijke gedrochten met de meest wreedaardige gewoonten.

Haar correcte opvoeding zorgde ervoor dat ze de nodige etiquette-regels kent én geen scheldwoorden in de mond neemt. Alleen zijn deze voorbeeldige karaktertrekjes haar niet echt van dienst wanneer ze in contact komt met de criminaliteit die in Dublin teert én de fae die ongezien aan een heuse opmars bezig zijn.

Haar grappige alternatief voor gevloek én naieviteit brachten me echter vaak aan het lachen. Jericho Barrons, de man die haar wegwijs maakt in al deze chaos en duidelijk geen manieren leerde, of ze vrijwel allemaal vergeten is, zorgde dan weer voor het nodige contrast én grappige conversaties. Het plotse én spannende einde van dit spannende én verrassende boek doet me dan weer volop uitkijken naar het vervolg in deze reeks.