Titel: Verhalen uit Chestnut Street
Auteur: Maeve Binchy
Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf
383 p.

De verhalen uit deze bundel spelen zich af in Chestnut Street, waar buren komen en gaan. Zoals glazenwasser Bucket Maguire, die tot het uiterste gaat om zijn zoon te beschermen; Lilian, een meisje met een groot hart en een verloofde die volgens haar familie niet wil deugen; Melly, die met haar geroddel over de buren precies aan waarzegster Madame Magic vertelt wat ze moet weten om iedereen te helpen; en Molly, die een wel heel bijzondere remedie tegen slapeloosheid krijgt aangeraakt van haar penvriendin …

In het voorwoord van dit boek, legt Maeve Binchy’s echtgenoot ons uit dat zijn vrouw gedurende haar carrière als auteur altijd al het plan had om een boek te vullen met verhalen rond de bewoners van één straat. Sporadisch schreef ze zo’n verhaal en voegde ze vervolgens toe aan één van haar schuiven waarin zich door de jaren heen een mooie verzameling vormde. In 2012 stierf zijn echtgenote jammer genoeg vooraleer deze verhalen gepubliceerd werden. Maar daar is nu verandering in gekomen en eigenlijk ben ik daar heel blij om.

Na dat ik Hotel aan Zee’ gelezen had en reeds wist dat één van mijn favorete schrijfsters overleden was dacht ik immers dat ik geen nieuwe boeken meer zou ontdekken van Maeve Binchy. Ik moet eerlijk toegeven dat ik geen fan ben van kortverhalen. Ondanks het feit dat ik het erg knap vind hoe men in een beperkt aantal pagina’s een verhaal kan overbrengen, mis ik doorgaans toch de tijd die je bij een volledig boek krijgt om je in te leven in de avonturen van de personages.

Ook na het lezen van dit boek zal ik nog steeds niet zo snel naar een verhalenbundel grijpen, maar ik ontdekte wel dat Maeve Binchy in staat was om zelfs tijdens haar kortverhalen de lezer te laten meeleven met haar karakters. Van bij ‘Vrienden voor het leven’, het boek waardoor ik Maeve Binchy ontdekte, heb ik gehouden van haar gemoedelijke schrijfstijl. In haar verhalen komt altijd een gevoel van samenhorigheid naar voren. Alle personages in haar boeken lijken elkaar op de één of andere manier te kennen én samen een hechte gemeenschap te vormen. Het belang van familie, loyaliteit en vriendschap komt in elk van haar verhalen opnieuw naar voren.

Ook in dit boek is dat het geval. Eigenlijk lezen deze kortverhalen als wijze lessen. Op een niet belerende manier doet ze ons nadenken over de belangrijke zaken in het leven. Leert ze ons stil te staan bij de kleine zaken die iets te vaak over het hoofd worden gezien en hierdoor niet de appreciatie krijgen die ze eigenlijk verdienen.

We leren dat het belangrijk is om je zelf te zijn, ook al betekent dit dat mensen zien dat je niet perfect bent. Een leven lang de schone schijn ophouden zal je immers niet gelukkig maken én het zorgt er voor dat niemand je ooit echt zal kennen. Ze benadrukt het belang van eigenwaarde, verantwoordelijkheid, het koesteren van je zegeningen, het leren van fouten, …

Het noodlot neemt soms vreemde sprongen in het leven van de personages uit dit hartverwarmende boek. Elk gaan ze daar op een andere manier mee om én net dit zorgt er voor dat dit boek niet enkel heel vlot leest maar ook erg herkenbaar is.