Titel: Ik geef me over
Auteur: Jennifer Probst
Uitgeverij : Boekerij
253 p.

Culinair recensent Miranda Storme had nooit verwacht Gavin Luciano weer tegen te komen. Drie jaar geleden hadden zij een intense affaire, tot hij er plotseling vandoor ging. Nu is hij terug en Miranda ziet een kans op wraak: een vernietigende recensie over zijn restaurant. Maar toch: die wraak kan niet tippen aan de droom om nog één keer zijn heerlijke lijf tegen het hare te voelen.

Met nog maar drie maanden om het Italiaanse restaurant van zijn familie tot een succes te maken, is een slechte recensie voor Gavin zijn grootste nachtmerrie. Maar die van Miranda gaat duidelijk niet alleen over het eten: het is een persoonlijke afrekening. Hij is vastbesloten zich de komende weken te bewijzen in de keuken. En in de slaapkamer! Hij hoeft Miranda er alleen maar van te overtuigen dat een tweede portie – een een tweede kans – de moeite waard zijn …

Verhaal:

Miranda is een echte foodie. Gewoon eventjes iets bestellen en er van genieten lijkt haar niet te lukken, vermits ze als recensente steeds op de textuur en samenstelling van het recept in kwestie let. Ook de presentatie van haar maaltijd, de aankleding van de eetgelegenheid, de bediening, … al deze details zijn belangrijke factoren die sowieso aan bod komen wanneer ze later een recensie schrijft over het betreffende restaurant. Haar werk als culinair recensente lijkt het eerste moment een droomjob, tot je beseft dat er van een gewoon ontspannen etentje zelden sprake is. En dan hebben we het nog niet eens over de weegschaal gehad. Ik weet niet hoe Miranda het klaarspeelt maar vermoed dat die bij mij ontzettend snel naar de foute kant zou overhellen wanneer ik meerdere keren per week uit eten zou gaan.

Het is trouwens tijdens één van deze etentjes dat ze plots oog in oog komt te staan met de man die haar enkele jaren eerder achterliet met een gebroken hart. De man die niet enkel hun kelner lijkt te zijn maar ook de baas van het restaurant. Na deze onverwachtse confrontatie beseft Miranda dat ze zonder probleem wraak kan nemen voor zijn gedrag door een uiterst negatieve recensie te schrijven.

Voor Gavin die zijn uiterste best doet om het familierestaurant van zijn ouders er terug bovenop te helpen, kon deze recensie op geen slechter moment zijn gepubliceerd. Hij wil een tweede kans. De mogelijkheid om de kwaliteiten van hun restaurant goed naar voren te laten komen. Maar ook de kans om Miranda te laten zien dat hij niet meer de man is die hij drie jaar geleden was …

Mijn mening:

Ik lees de boeken van Jennifer Probst eigenlijk wel graag. Elk boek dat ik tot nu toe van haar las was zowel ontspannend als grappig. Die voorgaande boeken waren echter telkens een onderdeel van een serie en dat is dit boek niet. ‘Ik geef me over’ is immers een losstaand verhaal en dat heeft ook zijn voordelen. Met zijn 253 bladzijden is het bovendien een boek dat je erg snel uitleest. Niet enkel door het aantal pagina’s, maar ook door de vlotte schrijfstijl van deze auteur.

Het is nu niet bepaald een onvoorspelbaar boek, maar toch leest het heerlijk weg terwijl we meer ontdekken over Miranda die in het verleden ernstig beschadigd werd en daardoor bang is voor de toekomst. Ze is vastbesloten om nooit meer zo gekwetst te worden en om dit te voorkomen toont ze nooit haar emoties. Achter een hoge beveiligingsmuur voelt ze zich het meest op haar gemak. Maar die voorzorgsmaatregelen zorgen er ook voor dat ze zichzelf niet toestaat om ergens volledig in op te gaan.
De grote vraag is dan ook of ze de kans durft te wagen op echt geluk of dat ze voor de veilige optie kiest. Een risicoloos maar tegelijk onvolledig leven.

Het enige dat me een beetje stoorde waren de Sinatra-verwijzingen. In het begin waren die wel leuk, maar naarmate het verhaal vorderde werden het er wel wat veel. Op de duur leek deze zanger wel de Almachtige en alwetende Ol’ Blue Eyes te worden. Misschien was het ook geen geweldig plan om dit boek in de bus te lezen vermits ik bij het lezen van sommige scènes al snel blozende kaken kreeg in plaats van de rode oortjes die makkelijker te verbergen zijn. 🙂