Titel: De verloren prins (Call of the Forgotten, 1)
Auteur: Julie Kagawa
Uitgeverij: Harlequin
416 p.

“Mijn naam is Ethan Chase.

En of ik ooit mijn achttiende verjaardag zal halen, is nog maar de vraag. Want ik zit dik in de problemen.

Toen ik nog maar een kleuter was, werd ik ontvoerd door de fae en meegenomen naar hun magische wereld vol vreemde en wrede wezens. Ik werd gered door Meghan, mijn zus, die nu koningin is van het Ijzerrijk. Sindsdien heb ik geprobeerd de fae te negeren en nooit te laten merken dat ik ze kan zien, want hoe minder je opvalt, hoe veiliger het is.

Stom genoeg heb ik het verpest. Ik wist gewoon dat ik me niet had moeten bemoeien met de problemen van Todd, een halfphoeka, die zich de woede van de fae op de hals heeft gehaald. Nu kan ik me niet meer afzijdig houden – helemaal niet nu een groot en lang vergeten gevaar almaar dichterbij komt …

Maar wat pas echt stom is, is dat ik verliefd ben geworden op Kenzie, het mooiste meisje van school, waardoor zij nu ook groot gevaar loopt …”

Ik moet toegeven dat ik een afwachtende houding had ten opzichte van dit boek dat ik van Uitgeverij Harlequin mocht recenseren. Ik vreesde immers een beetje dat deze spin-off vrijwel een exacte kopie van de Iron Fae-reeks zou zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik heb ontzettend genoten van deze serie, maar hoopte toch dat de ‘Call of the Forgotten’-reeks nog iets meer zou bieden dan datgene dat we reeds kennen. Gelukkig was mijn angst ongegrond en bewees Julie Kagawa’s nogmaals dat ze op een heel overtuigende manier de lezer kan doen onderdompelen in de door haar gevormde fantasiewereld.

Bovendien is het heel leuk om die wereld dit keer vanuit een ander perspectief te aanschouwen. Nu ja, eigenlijk doet Ethan Chase net zijn uiterste best om al die bijzondere wezens te negeren. Hij leeft immers in de gewone Mensenwereld een plek waar men enkel geloof hecht aan datgene dat men zelf kan waarnemen. En dat is het nu net … Ethan is in staat om dingen te zien die voor anderen onzichtbaar zijn. Je wordt al snel een buitenbeentje wanneer je af en toe reageert op iets wat voor andere mensen verborgen blijft.

Hij probeert echt om net als andere leeftijdsgenoten een ‘gewoon’ leven te leiden, zeker nu hij nogmaals een nieuwe start maakt. Vastberaden om niet in de problemen te komen en iedereen op afstand te houden vertrekt hij naar zijn eerste schooldag en ontdekt al snel dat zijn norse afweerschild en voornemens niet het gewenste effect hebben …

Ja hoor, ik heb er echt van genoten. Zowel van het verhaal en Kagawa’s gevoel voor humor als van het hoofdpersonage Ethan, die in tegenstelling tot zijn zus niet zomaar in het onbekende terechtkomt. Er zijn vele jaren verstreken sinds hij in Nimmernimmer terechtkwam, maar hij kan zich de magische wezens die daar leven nog heel goed herinneren. Bovendien kan hij niet enkel terugvallen op zijn scherpe replieken, maar ook op de vechtsport waarin hij erg bedreven is.

Twee eigenschappen die hem heel erg van pas komen wanneer hij tot de ontdekking komt dat er een nieuw kwaad verblijft in de mensenwereld. Een mysterieus wezen dat zich lang verborgen heeft gehouden en in stilte aan een opmars bezig was zonder dat de inwoners van Nimmernimmer het merkten.

Er zijn ontmoetingen met oude bekenden zoals de hooghartige Grimalkin en de uiterst loyale Vlijm, maar eveneens karakters en bijzondere wezens die we nu pas voor het eerst te zien krijgen, zoals Kenzie die niet gauw uit het lood is te slaan en stevig in haar schoenen staat, … Ethan is zeker niet het enige ‘nieuwe’ personage in dit boek, maar al snel ben je even goed met hem en de anderen vertrouwd als met Meghan, Ash & Puck.

Met Ethan als stoere hoofdpersonage en voldoende actie én humor vormt dit boek zowel voor meisjes als jongens een aangename kennismaking met Nimmernimmer. ‘De verloren prins’ leest als een ontdekkingsreis in Julie Kagawa’s fantasiewereld. Een spannende tocht waarbij je pas terug in de realiteit terechtkomt nadat je het boek in één ruk hebt uigelezen.