Titel: Bloedband (Blood of Eden, II)
Auteur: Julie Kagawa
Uigeverij: Harlequin
448 p.

“Bloed spreekt tot bloed … dat is het enige wat nog geldt in Allies leven.

Nu ze Zeke, de jongen op wie ze verliefd is, heeft moeten achterlaten in Eden, heeft Allie nog maar één doel voor ogen: haar maker, Kanin, redden uit de klauwen van de psychopatische vampier Sarren. En ze voelt dat ze niet veel tijd meer heeft. Het spoor leidt haar naar haar geboorteplaats, de plek waar het allemaal begonnen is. Als ze daar aankomt blijkt Sarren met het dodelijke roodlongvirus te hebben geëperimenteerd, waardoor nu niet alleen mensen maar ook vampiers groot gevaar lopen …

Wanneer zelfs de eeuwigheid niet voor altijd lijkt te zijn, komt Alie voor een hartverscheurende keuze te staan …”

Nadat ze afscheid heeft moeten nemen van Zeke, die ze veilig heeft achtergelaten in Eden, begint Allie aan haar zoektocht naar de man die haar een tweede kans schonk. De tijd dringt vermits Kanin in het gezelschap verteert van Sarren, een gestoorde vampier die er van geniet om hem mits foltering tot het uiterste te drijven. Dezelfde Sarren die na hun vorige ontmoeting ongetwijfeld uit is op wraak.

In haar eentje gaat Allie op zoek. Een tocht langs gammele nederzettingen, omringde vampiersteden, ruïnes en wildernis waar allerlei gevaren op loer liggen. Vrij snel krijgt ze echter onverwachts gezelschap en noodgedwongen vormt zich een uitzonderlijke alliantie die samen hun krachten moeten bundelen tijdens een race tegen de klok om Sarren’s plannen te verhinderen …

Jullie weten misschien al dat ik erg hou van Julie Kagawa’s verhalen en ook met dit boek komt daar geen verandering in. Meer zelfs, met dit boek bevestigd ze voor mij nogmaals haar talent om een overtuigende fantasiewereld tot stand te brengen.

Dat is echter niet het enige dat ik zo leuk vind aan Kagawa’s boeken. Ze werkt haar personages heel knap uit en beperkt zich hierbij niet tot hun pluspunten. Net doordat ze al hun imperfecties benadrukt komen haar karakters heel realistisch en menselijk over. Bovendien lijkt het wel alsof de lugubere aspecten die ze in haar verhaal verwerkt er voor zorgt dat de geloofwaardigheid nog groter wordt.

De tegenstrijdigheden tussen de verschillende personages, haar kenmerkende gevoel voor humor, de conversaties tussen de bekende personages die in dit verhaal weerkeren, de lessen die Allie leert en haar maken tot wie ze is, de keuze die ze niet eenmalig maar telkens opnieuw moet maken, … Al deze aspecten dragen hun steentje bij en zorgen er voor dat ‘Bloedband’ zo’n meeslepend boek is geworden.

Dit tweede deel in de ‘Blood of Eden’-reeks geeft de lezer geen moment rust. De hoofdpersonages zijn nog maar net uit een moeilijke situatie ontsnapt, wanneer het volgende probleem hen al staat op te wachten. ‘Bloedband’ bevat voldoende actie en doordat elke actie of beslissing fataal kan aflopen voor de karakters is de spanningsboog in dit boek vrijwel continu strak gespannen.

Julie Kagawa slaagt er net als bij haar vorige boeken in om de lezer een heel duidelijk beeld te geven van haar wereld. De karakters, de locaties, een wereld van wrakstukken en ruïnes, de waanzin … het is allemaal zo plastisch en expressief beschreven dat het soms lijkt alsof je in een cinemazetel zit in plaats van op het puntje van je stoel en met je neus tussen de bladzijden van dit spannende boek.

Mijn recensie van ‘Onsterfelijk’, het eerste deel uit de Blood of Eden-reeks kan je hier terugvinden.