Dat boeken een belangrijke rol spelen in mijn leven is natuurlijk geen geheim. Het lijkt me dan ook logisch dat veel van de zaken die ik doe boek-gerelateerd zijn. Ondermeer deze blog, maar dat is lang niet het enige …

Al meer dan 12 jaar werk ik al vrijwilligster voor de plaatselijke bibliotheek. Vrij veel mensen lijken te denken dat het personeel daar niet veel meer doet dan tijdens de uitleen achter de balie staan, maar dat is natuurlijk niet het geval. Dobby uit Harry Potter blijkt niet in het echt te bestaan (al blijf ik stiekem toch op een ontmoeting wachten), dus hij is niet degene die ervoor zorgt dat die boeken besteld, ingevoerd, beveiligd en gekaft worden. Laat staan dat hij de boekhouding regelt en de werking van de bibliotheek draaiende houden. Zelfs het op zijn plek zetten van al die boeken neemt hij niet voor zijn rekening. Dus speel ik zelf een heel klein beetje voor Dobby door wekelijks een lading boeken te plastificeren en hoop ik door dat beetje hulp toch mijn steentje bij te dragen.

Ja hoor, het meest vanzelfsprekende doe ik ook … ik lees ze. Het ene boek na het andere. Telkens kruip ik helemaal weg in een verhaal en hoor dan vrijwel niets van wat er om me heen gebeurd. Vrij vervelend wanneer je in de bus leest, want dan kan het wel eens gebeuren dat je je halte mist. Ondertussen is dit al minder extreem geworden, maar toen ik jonger was konden ze vlak naast me kwaad over me spreken, of me plagen terwijl ik er zelf absoluut NIETS van merkte.

Dat ik ze recenseer weten jullie natuurlijk al langer dan vandaag. Ik doe dat niet voor elk boek dat ik lees. Mocht ik dat wel doen, dan hield ik gezien het aantal boeken dat ik als boekenworm verorber, veel te weinig tijd over om andere boeken te ontdekken. Het uittypen van die recensies neemt immers wel de nodige tijd in beslag én die tijd kan ik dan weer niet gebruiken om verder te lezen in één van de vele boeken die naar me lonkt. 🙂

Ik verzamel al boeken sinds mijn allereerste eigen exemplaar. Vroeger stonden ze alle ZEVEN in een klein hoekje op de plank boven mijn bureau. Ondertussen is de collectie een ‘beetje’ groter geworden. Voor de verbouwing stonden ze in boekenkasten in verschillende afmetingen die we hadden gekregen van mijn schoonouders. Maar die waren te klein geworden en dus hebben we toen we terug in onze woning konden trekken één muur volledig gevuld met Billy-boekenkasten.

Die eerste keer dat ik alle lege boekenkasten klaar zag staan om gevuld te worden was ik ervan overtuigd dat ik vanaf nu altijd voldoende plek zou hebben voor mijn nieuwe aanwinsten. Blijkbaar had ik mezelf daar een beetje onderschat. Twee rijen boeken achter elkaar is niets voor mij, ik wil elk exemplaar kunnen zien en dus moet ik af en toe afscheid nemen van enkele oudere boeken zodat er opnieuw plaats is voor nieuwe aanwinsten.

Boeken vinden echter ook hun weg naar mijn keuken. Natuurlijk op de meest gangbare manier als kookboek ter inspiratie wanneer ik me aan een nieuw recept wil wagen … maar in het verleden heb ik me ook eens toegelegd op het maken van deze cupcakes voor twee vriendinnen die net als ik van lezen houden.

Wordt vervolgd ….