Titel: Zoete verleiding (Verleiding-serie, 2)
Auteur: Maya Banks
Uitgeverij: Boekerij
270 p.

“De afgelopen vijf jaar vervulde Serena voor haar bedrijf Fantasy Incorporated de fantasie van elke man, maar haar eigen fantasie heeft ze nog nooit uitgevoerd.

Haar geheimste verlangen is haar lichaam te geven aan een man die haar bevelen én genot geeft, en de volledige zeggenschap over haar krijgt. Ze kiest Damon Roche, de eigenaar van een exclusieve seksclub en een man die sterk genoeg is om haar alles te laten doen wat hij wil.

Samen ontdekken ze een wereld die Serena’s stoutste dromen overtreft. Damon beseft al snel dat hij haar nooit meer wil laten gaan; Serena is de vrouw naar wie hij zijn hele leven heeft gezocht. Nu moet hij haar ervan zien te overtuigen te blijven nadat het spel is afgelopen.”

Wanneer Serena tot grote verbazing van zichzelf aan haar beste vriendinnen haar geheime fantasie bekent, lijkt één van hen exact te weten wie haar bij de verwezenlijking van dit verlangen kan helpen. Eens ze zichzelf genoeg moed heeft ingesproken neemt ze dan ook contact op met Damon Roche.

Gedurende het eerste gedeelte merk je dat Damon en Serena elkaar geleidelijk aan leren kennen. In dat gedeelte komt Damon over als een echte gentleman en kan je je als lezer wel inbeelden waarom Serena zich volledig aan hem wil overgeven. Maar wanneer ze dan effectief in die fase belanden, gebeuren er een aantal zaken die duidelijk not-my-cup-of-tea zijn.

Serena’s fantasie is duidelijk. Ze is op zoek naar een man die haar overheerst, iemand die ze voldoende kan vertrouwen om de teugels uit handen te geven en er op te rekenen dat hij enkel het beste met haar voorheeft. Iemand die de macht heeft maar tegelijk ook voor haar zorgt. Tot hier toe ben ik nog mee, maar bij een groot aantal van de scènes is het de overheersende factor die doorweegt en krijgen we weinig te zien van het zorgdragende aspect.

Nu gebeurd het wel vaker tijdens het lezen van een boek dat ik me afvraag waar de hoofdpersonages in hemelsnaam mee bezig zijn. Bovendien is het ook niet uitsluitend bij dit genre dat ik me af en toe ernstig vragen stel bij sommige beslissingen, acties of uitspraken van bepaalde karakters.

Ik weet dan ook niet goed wat ik er van moet denken. Langs de ene kant las dit boek veel vlotter dan het eerste deel uit deze reeks, waar de tweede verhaallijn, een storend effect had. Dit was bij ‘Zoete verleiding’ helemaal niet het geval, het boek focust zich op de relatie die zich ontwikkelt tussen Damon en Serena en enkele fragmenten doen je al vermoeden welke karakters er in de volgende delen aan bod zullen komen, maar dan zonder het verhaal te onderbreken. Dit keer was het echter het thema dat me minder lag. Bij sommige scènes in dit boek was de logica voor mij dan ook ver zoek. Waarschijnlijk bewijst dit alleen maar nog meer dat het niet mijn ding is.

En toch … Maya Banks slaagt er op de één of andere manier telkens in om je een boek te laten uitlezen ook al bevindt het thema van haar verhaal zich niet in de lezer zijn comfortzone. Meer zelfs, op het einde van zo’n boek ben ik desondanks toch weer benieuwd naar het vervolg.