Titel: En ze was
Auteur: Alison Gaylin
Uitgeverij: Boekerij
331 p.

“Brenna Spector heeft een zelfzame neurologische afwijking waardoor ze geen enkel detail van haar leven kan vergeten: beelden, geluiden, smaken, geuren. Het begon in haar kindertijd, toen haar oudere zus in een vreemde auto stapte en nooit meer werd teruggezien, en het is van onschatbare waarde bij haar speurwerk naar vermiste personen. Maar het heeft niet geholpen bij de zoektocht naar haar zus – en evenmin bij de vermissing van de zesjarige Iris Neff, spoorloos na een barbeque in een rustig forensendorp. Als elf jaar later weer een inwoonster verdwijnt, ontdekt Brenna verbanden tussen deze vermiste vrouw, het verdwenen meisje … en haarzelf. “

Sommige momenten wil je liefst zo snel mogelijk vergeten. Die dag waarop je er in slaagde om te struikelen terwijl er een grote schare toeschouwers achter je stond, of die keer dat je zelf getuige was van iets erg triest. Na zo’n gebeurtenis kijk je uit naar het moment waarop je de herinneringen aan die dag naar de achtergrond kan verbannen, of nog beter … ze ergens feilloos kan opbergen in een uiterste hoek van je geheugen tot ze niets meer zijn dan een vage, vrijwel onbestaande herinnering.

De luxe der vergetelheid is echter niet weggelegd voor Brenna Spector. Zij is één van de zeldzame mensen die het leven moet zien te doorstaan met een neurologische aandoening waardoor elk detail, hoe miniem ook, vereeuwigd wordt in haar geheugen. Niet enkel die zaken die ze gelezen of gezien heeft. Nee, het gaat nog een stapje verder. Elke herinnering is bij haar een combinatie van wat ze met al haar zintuigen heeft waargenomen op een specifiek moment. Van de killigheid op een bepaalde ochtend tot de lyrics van het rocknummer dat tegelijkertijd op de radio speelde. Maar eveneens de geur van de pruttelende koffie, de inhoud van het krantenartikel dat ze die morgen aan het lezen was en de smaak van de muesli die ze ondertussen als ontbijt at.

Het spreekt voor zich dat deze aandoening er mede voor verantwoordelijk is dat Brenna Spector niet enkel een origineel maar ook fascinerend hoofdpersonage is geworden. Iemand die er in slaagt om met haar beperking om te gaan en die zelfs zo aan te wenden dat ze uiteindelijk in haar voordeel werkt. Vooral in haar functie van privé-detective komt die oneindige opslag van direct opvraagbare kennis erg goed van pas. Jammer genoeg heeft ze niet alle antwoorden in zich en dat merkt ze al snel wanneer haar hulp wordt ingeroepen bij de zoektocht naar een vermiste vrouw.

Een op het eerste zicht gelukkig getrouwde echtgenote tot Brenna die façade van perfectie weet te doorbreken en er veel meer aan het licht lijkt te komen…

Alison Gaylin was voor mij alweer een auteur die ik dankzij dit boek, voor het eerst leerde kennen. Gelukkig was die eerste kennismaking opnieuw heel geslaagd, want het is toch steeds even afwachten wanneer je in het boek van een alleszins voor jou onbekende auteur begint te lezen.

Haar hoofdpersonage is erg goed uitgewerkt, ook enkel andere karakters worden iets meer onder de loep gelegd, maar dit gebeurd niet bij alle personages die in dit boek aan bod komen. Hierdoor lijkt het alsof die boek het eerste deel is in reeks waarin Brenna Spector de rol van ‘leading lady’ mag invullen.

Gaylin weet bepaalde karakters heel treffend te omschrijven, zo kon ik me echt een beeld vormen van de erg slimme, maar tevens platvloerse, zonnebank-bruine assistent Trent. Een twintiger die een heel aparte garderobe bezit en een hip (en vaak onverstaanbaar) taaltje lijkt te hanteren.

De schrijfster slaagt er ook in om met bepaalde woordkeuzes een heel specifieke sfeer op te roepen en hiermee specifieke scènes nog beter tot hun recht te laten komen. De voor Brenna’s aandoening typerende flashbacks , die vaak door iets heel eenvoudig worden uitgelokt zorgen ervoor dat je als lezer van het ene uiterste in het andere lijkt te glijden.

Dit boek bevat alle ingrediënten van een spannende thriller. ‘En ze was’ is goed opgebouwd én mooi geschreven. Bovendien weten de geloofwaardige personages en het verhaal je aandacht probleemloos vast te houden tot aan de knap uitgewerkte plot.