Zo’n twee weken geleden verhuisden mijn beide broers in hetzelfde weekend. Dat lijkt niet zo handig geregeld wat timing betreft maar er was wel een heel goede reden voor. De jongste broer woont nu immers in het vorige huis van mijn andere broer.

Vermits het versleuren van zware verhuisdozen niet echt voor mij is weggelegd en het ook niet haalbaar is om op twee plekken tegelijkertijd mee te helpen (jammer dat die handige snufjes die JK Rowling bedacht niet ook in het echt te verkrijgen zijn) besloot ik dat ik wel een deel van de bevoorrading voor rekening kon nemen.

Al dat op en neer lopen met zware gewichten verbruikt immers heel wat energie, dus die moest zeker worden aangevuld om te voorkomen dat er iemand een appelflauwte zou krijgen.

Daarom werd mijn eigen keuken eventjes getransformeerd in een Minion-waardig bananenwafels-fabriekje. Na een hele tijd aan de lopende band wafeltjes te staan bakken (nee hoor, in de verste verte geen hulpvaardige Minions te zien) had ik een heuse voorraad klaar liggen.

Toen ik voordien vroeg waar ze het meeste zin in hadden zei de ene ‘iets met chocolade’ en de andere ‘iets zonder chocolade’. De bananenwafeltjes voldeden aan de tweede voorkeur, de lading pure chocoladebrownies die ik de avond voordien al had klaargemaakt voldeden zeker aan de vereiste chocolade-quotering.

Zelf was ik vooral heel erg blij dat we al dat verhuizen zelf al achter de rug hadden. De laatste keer was een kleine twee jaar geleden en ik vond het toen heel triestig om mijn hele boekenverzameling maandenlang in een gigantische hoeveelheid baxterdozen naar zolder te moeten verbannen. Al was het uitladen en ze allemaal een eigen plekje geven in de kersverse boekenkasten dan weer wel heel leuk. 🙂

P.S.: Ja hoor, een heuse NIET boek-gerelateerde blogpost. Het is hier eventjes wat druk. Zo druk zelfs, dat ik al twee dagen niet heb kunnen lezen. Hopelijk komt daar snel verandering en heb ik ook weer wat meer tijd om wat nieuwe blogposts voor te bereiden.