Titel: Herfstroos (Heldin van de Duisternis, 2)
Auteur: Abigail Gibbs
Uitgeverij: Xander Uitgevers
331 p.

“Herfstroos woont in een slaperig kuststadje in Zuid-Engeland. Diep onder het oppervlak van haar rustige leven bevinden zich duistere geheimen. Haar grootmoeder werd vermoord, en het bruisende Londen is heel ver weg. Ze beschikt over bijzondere krachten, maar op school wordt ze gemeden en veracht vanwege de littekens op haar huid.

De verschijning van een knappe jongen op haar school zet haar wereld op zijn kop. Hij heeft dezelfde tekens op zijn huid als zij. Plotseling worden de geheimzinnige tekens als iets cools gezien en staat Herfstroos in het gevaarlijke middelpunt van de belangstelling. Bovendien heeft ze terugkerende dromen over Violet en knappe vampierprins Kaspar … Herfstroos moet Violet zien te redden voordat het te laat is …”

Doorgaans zijn de covers van een reeks op elkaar afgestemd. Ze vormen samen een geheel of hebben minstens één herkenbaar element dat terugkomt. Bij deze ‘Heldin van de Duisternis’-serie is dat niet het geval, de illustraties van ‘Violet’ en ‘Herfstroos’ zijn totaal verschillend.

Wat eigenlijk heel treffend is vermits beide hoofdpersonages even veel verschillen van elkaar als dag en nacht. Waar Violet als onwetende mens in een vreemde, aan het zicht ontrokken wereld terecht kwam doordat ze zich op het foute moment op de foute plek bevond, is Herfstroos al van kindsaf aan op de hoogte van het bestaan van magie. Meer zelfs, ze maakt er als Saliaan zelf deel van uit. Niet enkel kan ze zelf magie beoefenen, ze speelt een belangrijke rol in de rangorde. Ondanks dit alles is ze niet overal van op de hoogte. Ze weet dat men zaken voor haar verborgen houdt en is vastberaden om deze feiten te onthullen.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik vooral in het begin een beetje ontgoocheld was dat we als lezer niet te weten kwamen hoe het met Violet ging. Ik hield immers van haar opstandige en mondige karakter en daarom was het even wennen aan Herfstroos die helemaal anders is. Aan de start van het verhaal is Herfst een schuchter iemand, die niet in de schijnwerpers wil staan. Gelukkig komt hier geleidelijk aan verandering in wanneer ze leert omgaan met haar twijfels en steeds sterker in haar schoenen komt te staan. Maar goed ook, want dit is onmisbaar om haar taak tot een goede einde te brengen. Zeker met de altijd aanwezige dreiging van de Extermino die duidelijk niet veel goeds in de zin hebben.

In plaats van verder te gaan waar Violet stopte, loopt het grootste deel van dit boek parallel aan de avonturen die Violet meemaakte, maar dan vanuit Herfstroos perspectief en in haar wereld. Vermits het ondertussen alweer eventjes geleden is sinds ik Violet las, was dit voor mij een bijkomend voordeel.

Wat ik erg leuk vind aan de boeken van Abigail Gibbs is dat je samen met haar hoofdpersonages meer inzicht krijgt in haar wereld. Waar ik in het eerste boek samen met Violet overdonderd werd door de ene ontdekking na de andere, kreeg ik nu tegelijkertijd met Herfstroos steeds meer inzicht in de structuur van hun werelden en de dreigende aanwezigheid van de Extermino. Kiezen welke van de twee mijn favoriet is, lijkt me onmogelijk. Ik kijk er echter al naar uit om de boeken opnieuw te kunnen lezen voor we kennis maken met de volgende heldin.