Ik kom heel goed overeen met mijn nichten, met sommige van hen zelfs meer dan goed. Met hen spreek ik dan ook zo vaak mogelijk af en tijdens die nichtjes-dagen hebben we al een beetje vanalles gedaan. Een film-marathon hoorde daar vroeger vaak bij. Dan gingen we eerst samen naar de videotheek waar we een weekpakket van zeven films uitkozen waarvan we er dan vervolgens zoveel mogelijk van op één dag probeerden te bekijken. Lekkere etentjes met uitgebreide bijpraat-sessies, rondslenteren in Ikea, gaan winkelen, naar de cinema, gaan rondsnuisteren op het Boekenfestijn of het voedingssalon, … Telkens op nieuw heel erg leuke en vooral ontspannende dagen waar ik telkens enorm naar uitkijk.

Wat ik echter nooit had durven denken, was dat je helemaal niet naar een Comedy-show moet gaan om enorm te kunnen lachen, je moet ook niet naar een fitness-centrum om aan je buikspieren te werken en je moet al helemaal geen dure afspraak boeken in een Welness-centrum om je daar met behulp van alle mogelijke modderbaden, sauna, massages en andere relaxerende behandelingen, te ontspannen. Het enige wat je blijkbaar nodig hebt zijn enkele Billy-pakketten van Ikea en natuurlijk ook leuk gezelschap.

Nu weet ik ook wel dat Ikea sowieso goede zaken doet, maar mocht daar ooit verandering in komen, dan kunnen ze nog steeds hun boekenkast-pakket verkopen als Welness-pakket met een ‘Instant Happiness’ garantie. Al is het dan misschien wel aangeraden om de handleiding te vermelden dat er een ernstig risico op de ‘slappe lach’ aan verbonden is.

We hebben ons deze vrijdag, toen we besloten om eens iets helemaal anders te doen, enorm geamuseerd met het monteren van enkele boekenkasten. Ondertussen weet ik allang niet meer hoe het kwam dat dat in elkaar puzzelen zo hilarisch werd, maar gelachen hebben we. Zo veel en zo hard dat we er meteen ook een intensieve buikspier-training bovenop kregen.

Het begint nu dus echt wel te korten … nog eventjes en al die goed ingepakte boeken, films, strips en kookboeken worden binnenkort bevrijd uit de baxterdozen waar ze de voorbije 7 maanden in verbleven hebben. Ook al de boeken die ik tijdens die zeven maanden gewonnen hebben krijgen dan eindelijk een plekje in die nieuwe boekenkasten. Ik kijk er énorm naar uit en in de tussentijd begin ik iedere keer dat ik voorbij die lege boekenkasten wandel, spontaan te glimlachen.

Toen ik me er gisteren op betrapte dat ik aan het glimlachen was, besefte ik dat ik zelfs al zou ik het willen (wat dus absoluut niet het geval is) onmogelijk kan ontkennen dat ik een echte boekenworm ben. En ja hoor, … proud of it!