Titel: Bij zonsondergang
Auteur: Nora Roberts
Uitgeverij: Boekerij
Pagina’s: 476p.
Prijs: 15,00€
Bron: recensieboek

Alice Bodine heeft er geen zin meer in. Altijd de regeltjes volgen, altijd aan verwachtingen voldoen en altijd vergeleken worden met haar perfecte oudere zus Maureen. Dus op de dag dat Maureen gaat trouwen, loopt Alice weg van de familieranch. Maar de vrijheid die een tiener voor ogen heeft is heel anders dan de vrijheid die ze krijgt. Twee jaar later wil ze terugkeren naar haar liefhebbende familie – ouder, wijzer, en vooral nederiger. Maar dan wordt ze ontvoerd, en vervliegt alle hoop dat ze haar familie ooit terug zal zien.

Vijfentwintig jaar later gaat het goed met de ranch. Maureen, haar man en drie kinderen hebben een zeer succesvol bedrijf opgezet en alles lijkt in orde. Maar het verdriet van de verdwijning van Alice is er nog steeds en overschaduwt het geluk en succes. Tot op een dag een mishandelde vrouw langs de kant van de weg wordt gevonden en naar het ziekenhuis wordt gebracht. De vrouw blijkt Alice te zijn, en langzaam begint haar weg naar herstel. Maar degene die Alice al die jaren geleden ontvoerde is nog steeds op vrije voeten …

Mijn mening:

Ik ben altijd ontzettend blij wanneer er een nieuw Nora Roberts boek verschijnt. Ook dit keer was dat niet anders. Wat ik na het lezen van Bij zonsondergang wel een beetje bizar vind is dat Bo (Bodine) het nichtje van Alice niet vermeld wordt in bovenstaande samenvatting. Het verhaal wordt immers grotendeels vanuit haar invalshoek benaderd. Afgewisseld met eerst flashbacks naar Alice verleden én vervolgens haar situatie in het heden.

Het contrast tussen beide verhalen is héél groot. De flashbacks zijn vaak erg schrijnend en het fanatsime van haar ontvoerder is simpelweg niet anders te omschrijven als huiveringwekkend. Vooral omdat je weet dat dit soort zaken ook in het echt gebeuren. Iedere keer dat je na zo’n flashback terug bij Bodine’s perspectief belandt voelt die overgang aan als een cultuurschok.

Bodine is de jongste telg van een familie die vier generaties vrouwen telt. De ranch waar ze werkt is hun familiebedrijf en zij is degene die alles in goede banen leidt. Alleen gaat het hier niet om de stereotype ranch maar een luxe-resort met sterrenrestaurant, schoonheidsbehandelingen, evenementen, feestzaal, verhuur van vakantiehuisjes, … een soort Centerparcs maar dan met een extra upgrade én in Montana. Een firma waar iedereen elkaar zo goed kent dat ze inclusief personeel één grote familie lijken te vormen.

Bij de boeken die Nora Roberts onder het pseudoniem J.D.Robb schrijft is de spanningsfactor doorgaans meer aanwezig terwijl dat in dit boek niet het geval is. Humor en romantiek worden afgewisseld door fragmenten die het allesbehalve rooskleurige leven van Alice Bodine weerspiegelen. Geen nagelbijtende spanning dus én ook geen op het randje van de stoel zitten tot je de laatste bladzijde hebt bereikt. ‘Bij zonsonderdag’ is eerder meeslepend doordat je met de personages meeleeft en hoopt dat het goed met hen komt na alles wat ze hebben meegemaakt.

Het succes van de boeken van deze schrijfster leunt dan ook grotendeels op haar personages. Hun karakters worden erg gedetailleerd en geloofwaardig uitgewerkt. Doorgaans leer je ook veel bij over het beroep van de hoofdpersonages al is dat in dit boek iets minder. Je krijgt wel een duidelijk beeld van de sfeer die op de ranch hangt maar de focus lijkt dit keer minder te liggen op de werking van het bedrijf.

Wat me ook steeds opvalt is dat haar vrouwelijke personages meer naar voren komen dan de mannelijke. Dat valt waarschijnlijk deels te verklaren doordat ik mezelf in heel wat van hun karaktertrekjes herken. Het neemt echter niet weg dat Callen me minder bijblijft terwijl ik me van Bodine net heel veel herinner. Dat ze niet tot rust kan komen bij meditatie, dat ze ondanks vele voornemens niet aan koekjes kan weerstaan, dat ze ondernemend, onafhankelijk en georganiseerd is. Maar ook dat ze ervan houdt om alles soepel te laten verlopen, om problemen op te lossen nog voor ze voorvallen. Dat ze de spanning van het onverwachtse leuk vindt net als het afvinken van haar To Do-lists. Dat het haar niet lukt om rust in haar hoofd te krijgen én de neiging heeft om te veel hooi op de vork te nemen.