Titel: De obsessie
Auteur: Nora Roberts
Uitgeverij: Boekerij
Pagina’s: 461p.
Prijs: 15€

“Naomi verloor haar onschuld op de avond dat ze haar vader het bos in volgde. Toen ze het meisje bevrijdde dat ondergronds gevangenzat, onthulde ze de gruwelen die hij begin en maakte ze hem voor altijd berucht. Sindsdien torst ze de daden van Thomas David Bowes met zich mee.

Nu is Naomi een succesvol fotografe en heeft ze een plek gevonden waar ze zich thuis voelt: een groot oud huis dat opgeknapt moet worden, duizenden kilometers van iedereen die ze ooit heeft gekend. Naomi was op zoek naar eenzaamheid, maar de vriendelijke bewoners van Sunrise Cove betrekken haar steeds weer bij hun gemeenschap – vooral de resolute Xander Keaton.

Ze merkt dat haar verdedigingslinie afbrokkelt en diep in haar hart heeft ze toch altijd verlangd naar menselijk contact. De ervaring leert echter dat haar verleden nooit verder weg is dan een nachtmerrie.”

Mijn mening:

Naomi groeit op in een klein dorpje met een strenge vader die er voor zorgt dat zowel zijn vrouw als kinderen alle geboden en bijbelpassages uit het hoofd kennen. Op een avond stelt de 12-jarige Naomi echter op schokkende wijze vast dat haar vader zelf géén een van deze geboden naleeft én die ontdekking verandert haar hele leven.

Het verhaal begint op deze bewuste avond en volgt vervolgens Naomi en haar familie in de nasleep van deze gebeurtenissen. In dit boek heeft Nora Roberts weer echt de tijd genomen om haar personages uit te werken. Zo kan je als lezer duidelijk merken hoe elk van hen omgaat met deze gruwelijk ontnuchterende avond en het hele mediacircus dat erop volgt.

Het grootste deel van het verhaal speelt zich echter af in het heden waarin Naomi zover is dat ze haar leven als rondzwervende fotografe inruilt voor een vaste woonplek. Ze koopt een gigantisch huis in Sunrise Cove dat helemaal opgeknapt moet worden maar over een prachtig uitzicht beschikt dat die grootse werken én kosten helemaal compenseert. Dankzij haar aannemer leert ze beetje bij beetje ook de andere inwoners in het afgelegen dorpje kennen. Zijn vrouw Jenny die geleidelijk aan een goede vriendin wordt, de uitbaatster van het plaatselijke café maar ook Xander Keaton. Een garagist met een oneindige liefde voor boeken én een onverzettelijk karakter.

Het boek is niet zozeer gebaseerd op een snelle opjagende spanning maar eerder een sluimerende dreiging op de achtergrond. De obsessie is vlot geschreven maar heeft een rustige gemoedelijke opbouw. Nora Roberts heeft duidelijk een zwak voor natuur, honden, tuinieren en het renoveren van huizen zonder hun eigenheid te vergeten. Al deze elementen zijn dan ook terug te vinden in dit boek.

Zo vond ik de manier waarop Naomi haar omgeving opneemt vanuit het oog van een fotografe erg mooi. Een landschap is nooit zomaar een beeld voor haar maar een compositie van kleuren én lichtinval. Ook de liefde van haar attente nonkels, haar slimme broertje en de verstandhouding tussen zowel hen vieren als haar en Xander vond ik aangename onderdelen in dit verhaal.

Daarnaast vond ik het ook knap hoe haar huis beetje bij beetje wordt gerenoveerd en ingericht met een mengelmoes van oude gerestaureerde meubels die net als het huis een nieuw leven krijgen. Een tweede kans die ook zij en Tag krijgen aangeboden.

Naomi heeft een gegronde reden om mensen niet snel te vertrouwen. Ik vond het leuk dat ze dit in Sunrise Cove stilletjes aan wel leert te doen. Hoe ze zich voor het eerst ergens durft te settelen en contacten legt. Hoe ze haar persoonlijke grenzen durft te overstijgen én het verleden naast zich probeert te leggen.

Het stoorde me zelfs niet dat ik het (weer) bij het juiste einde leek te hebben wanneer Naomi’s verleden haar inhaalde.